چرا گروه درمانگر به تنهایی توانایی بهبود کودک مبتلا به سرطان را ندارد

عظیم مهرور در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اینکه بیماری‌های بدخیم مثل یک حادثه بحران‌آفرین به بنیان خانواده بیمار حمله می‌کند، اظهار داشت: در اینجا شما فقط با یک بیمار طرف نیستید بلکه با گروهی از خانواده و اطرافیان بیمار روبرو هستید که این حادثه تمامی زندگی‌شان را تحت تاثیر خود قرار داده است.

وی ادامه داد: هنگامی که بیمار شما یک کودک است همه چیز پیچیده‌تر می‌شود چون در طب بالغین، بیمار خود توانایی تصمیم‌گیری و درک کامل شرایط را دارد ولی برای یک کودک، به برخوردهای خاصی با خانواده بیمار نیاز است.

رئیس بیمارستان فوق‌تخصصی سرطان کودک محک افزود: بدون حمایت خانواده، فرایندهای درمانی به نتیجه مطلوب نخواهند رسید و جلب حمایت خانواده نیز مستلزم فعالیت‌های تیم‌های حمایتگر است.

مهرور اظهار داشت: اول از همه باید تیم حمایتگر که شامل مددکار اجتماعی و روان‌شناس است، خانواده را آماده پذیرش بیماری کودکشان کنند. وقتی که این پذیرش و درک از سوی خانواده انجام گرفت، تیم درمانی می‌تواند فرایندهای درمان را آغاز کند.

این فوق‌تخصص خون و آنکولوژی کودک با بیان اینکه چنین رفتارهایی در حرف و گفتار ساده است ولی در عمل مشکلاتی بسیار پیچیده رخ می‌دهد، ادامه داد: گروه درمانگران به تنهایی نمی‌تواند به هدف نهایی خود که بهبود کودک است دست یابند.

وی بیان داشت: در اینجاست که نقش تیم حمایتگر پررنگ می‌شود، گروه حمایتگر، گروهی است که والدین و خانواده بیمار را مورد حمایت قرار می‌دهند و والدین به همراه گروه حمایتگر، همراه کودک بیمار هستند تا روش‌های درمانی به نتیجه مطلوب برسد.

دکتر مهرور در حاشیه دومین کنگره بین‌المللی نقش خدمات حمایتی در درمان چندتخصصی سرطان کودک  عنوان کرد: امید به پیروزی در مبارزه با بیماری یکی از مهم‌ترین شروط بهبودی است.

رئیس بیمارستان فوق‌تخصصی سرطان کودک محک خاطرنشان کرد: امید چیزی نیست که با یک داروی شیمیایی قابل تجویز باشد. امید از طرف گروه درمانی و حمایتگر به خانواده بیمار داده می‌شود تا آنها بتوانند آن را به کودکشان منتقل کنند.

انتهای پیام/