نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه|اس ۴۰۰ و پاتریوت، انتخاب بین بد و بدتر
باباجان از دوستان خود خواسته اجازه دهند که افرادی از تمام جریانات فکری و احزاب سیاسی ترکیه در حرکت جدید او حضور داشته باشند. این نشان می‌دهد که علی باباجان به دنبال یک خط سیاسی نئو محافظه کار و نئو لیبرال است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.
تسنیم تلاش می‌کند تا با انتخاب گزینه‌های قابل توجهی از نوشته‌های ستون‌نویس‌های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت‌های رسانه‌ای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
معمار سینان و علی باباجان
فاتح آلتایلی/ روزنانه خبرترک
چند ماه پیش، من نخستین روزنامه نگار و تحلیلگری بودم که اعلام کردم عبدالله گل و علی باباجان در یک سو و احمد داوود اوغلو در یک سوی دیگر قرار دارند و قرار نیست آنها هر سه با هم، یک حزب تاسیس کنند.
این موضوع را در شرایطی اعلام کردم که هر سه آنها از حزب عدالت و توسعه جدا شده و قدم در راه‌های تازه‌ای نهاده بودند.
چرا با وجود آن که چندین روزنامه نگار پیشکسوت در جبهه آکپارتی قرار گرفته و از این حزب حمایت می‌کنند، چرا من باید چنین مطالبی بنویسم؟ پاسخ این سوال ساده و روشن است. من یک آدم مستقل و بی‌طرف هستم و همه می‌دانند که در نوشتن چنین مطالبی طرف کسی را نمی‌گیرم.
همچنان که قبلاً هم گفته‌ام، در حزب عدالت و توسعه، نمی‌توانید کسی را پیدا کنید که تاسیس حزب از سوی داوود اوغلو را جدی بگیرد. چرا که همه فکر می‌کنند او فقط یک روشنفکر است و هواداران زیادی ندارد، اما قضیه عبدالله گل و علی بابا جان فرق می‌کند.
اعضای حزب عدالت و توسعه خوب می‌دانند که این دو نفر از موقعیت متفاوتی برخوردارند و بخشی از محافظه کاران از هواداران مهم آنها هستند. به همین خاطر همه با کنجکاوی پیگیری تحرکات و فعالیت‌های گل و باباجان هستند.
گل و باباجان در داخل و خارج حامیان بسیاری دارند و اگر در انتخابات به میدان بیایند، در داخل ترکیه و در سطح بین‌الملل مورد حمایت قرار می‌گیرند و به احتمال قوی در فاز نخست، می‌توانند دست کم بیست درصد از آرای مردم ترکیه را به دست بیاورند.
با این حال آنها فعلاً عجله ندارند و می‌خواهند بدانند که در انتخابات استانبول نتیجه به چه شکلی پیش خواهد رفت. در 4 سال آتی در ترکیه انتخاباتی برگزار نخواهد شد. بنابراین آنها تمایل دارند از این فرصت برای تقویت زیرساخت‌های خود استفاده کنند.
خبر دارم که باباجان از دوستان خود خواسته اجازه دهند که افرادی از تمام جریانات فکری و احزاب سیاسی ترکیه در حرکت جدید او حضور داشته باشند و همه بتوانند اهداف خود را بیان کرده و به شکل جدی کار کنند.
این نشان می‌دهد که علی باباجان به دنبال یک خط سیاسی نئو محافظه کار و نئو لیبرال است.
دوستی که این اطلاعات را در اختیار من گذاشت، به من گفت: معمار سینان معمار مشهور دوران امپراتوری عثمانی، هفت سال صبر کرد تا ستون‌ها و پایه‌های مسجد سلیمانیه، به اندازه کافی استحکام پیدا کنند. اما من به او گفتم که معمار سینان در ترکیه رهبر یک حزب سیاسی نبوده بلکه فقط کار معماری کرده است!
اصلاحات قضائی!
شکران سُنر/ روزنامه جمهوریت
برای گذاشتن علامت تعجب در کنار عنوان این تحلیل، دلیل دارم. انگار تاسیس یک نظام ریاستی در ترکیه با اعمال قدرت رئیس جمهور دارای شناسنامه حزبی، به اندازه کافی شگفت انگیز نبود که حالا دست به اقدامات دیگری زده که مرتباً و مداوماً، ما را متحیر کند.
چنین چیزی در دنیا نظیر ندارد که یک رئیس جمهور، فقط حزب خود را بچسبد و تا این اندازه، حزبی عمل کند. روزی نیست که یکی دوبار برنامه عادی شبکه‌های تلویزیونی به بهانه پخش ناگهانی و دفعتی سخنان رئیس جمهور، قطع نشود.
اردوغان مداوماً در پخش ناگهانی و ویژه، از موضوعاتی خبر می‌دهد که هیچکس از قبل، از آنها اطلاع نداشته است. اعلام بسته‌ای جدید به نام استراتژی اصلاحات در نظام قضائی یکی از همین نمونه‌هاست.
اردوغان و حزب عدالت و توسعه، پیش‌تر، به تندی در برابر گزارش‌های انتقادی اتحادیه اروپا در مورد ترکیه، موضع گیری می‌کردند، اما این بار، تنها یکی دو روز پس از اعلام نتایج انتخابات اتحادیه اروپا و پس از اعلام انتفادات تند کمیسیون حقوق بشر اروپا در مورد ترکیه، به یک باره، بسته اصلاحات قضائی توسط شخص رئیس جمهور ارائه شد.
این در حالی است که چنین اصلاحات مهم و گسترده‌ای، باید در مجلس طرح شود و پس از فعالیت چندین کمیسیون، تمام ابعاد آن بررسی و اعلام شود. نه این که صرفاً رئیس جمهور از آن خبر داشته باشد و آن را اعلام کند.
اس 400، پاتریوت، بد و بدتر
احمد تاکان/ روزنامه ینی چاغ
من در روزهای اخیر در مورد قراردادهای تسلیحاتی ترکیه به منظور خرید سامانه موشکی اس 400 و سامانه موشکی پاتریوت مطالبی نوشته و قصد و نیتم این بود که مهمترین اهداف استراتژی دفاعی ترکیه و مصلحت نظامی کشور را مورد توجه قرار دهم. اما افرادی در نوشته‌های خود، به من حمله کرده و مطالب توهین‌آمیز و تحقیر آمیز در حق من منتشر کردند. نمی‌دانم باید چه پاسخی به این افراد داد، اما می‌خواهم یک بار دیگر به شکل روشن و شفاف انتقادات خود را بیان کنم.
مسئله این است که هم سامانه موشکی پاتریوت و هم سامانه اس 400 بر اساس معادلات نظامی تسلیحات مدرن امروز، هیچ‌کدام سامانه پیش رو و کاملی به حساب نمی‌آیند.
هر دو سیستم در برابر موشک‌های بالستیک، مشکلات جدی دارند و در عرصه دفاع هوایی دارای نواقص جدی هستند. از دیگر سو، باید این واقعیت را بپذیریم که موشک‌های اس 400 نمی‌تواند به عنوان بخشی از استراتژی دفاعی ترکیه با دیگر تسلیحات ما تطابق پیدا کند. بنابراین برخلاف آن چیزی که مقامات دولتی ادعا می‌کنند، اس 400 یک سامانه دفاعی مدرن و پیشرفته نیست.
انتهای پیام/
