چیزی شبیه به معجزه!
اقتصاد اگر وسیلهای برای نیل به عدالت نباشد، همان بلایی را به سر کشور میآورد که در کشورهای اروپایی و غربی آورده است. انسان غربی، ابزاری برای فربهتر شدن یک درصدیها شده که گواه آن، آمار و ارقام نهادهای بینالمللی است.
به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، روزنامه «حمایت» در یادداشتی نوشت:
جمهوری اسلامی امروز با ابرقدرتها و زرسالارانی در جهان دستبهگریبان است که علناً از بهاصطلاح نابود کردن اقتصاد کشور و بهزانو درآوردن مقاومت مردم سخن میگویند. میدان جنگ را از فاز نظامی به اقتصادی تغییر داده و برای به خطر انداختن معیشت ملت ایران، هر کاری که از دستشان برآمده، دریغ ننمودهاند. از اخلال در نظام بانکی و پولی تا تحریمهای گستردهای که تابهحال بشر بر بشر تحمیل کرده، همه و همه بهزعم کاخ سفید برای تغییر محاسبه و بهمنظور پشیمان کردن مسئولین از مقاومت در برابر مطالبات نامشروع آمریکاست. ازاینرو همانگونه که انتظار میرفت، رهبر معظم انقلاب در دیدار روز گذشته با هیئت دولت، بخش مهمی از رهنمودهای خود را به اتخاذ تدابیر آفندی و پدافندی در حوزه اقتصاد اختصاص داده و راهکارهایی کلیدی درباره «رهایی کشور از وابستگی به درآمد نفت»، «توجه ویژه به بخشهای پیشران اقتصادی نظیر مسکن، کشاورزی و شرکتهای دانشبنیان»، «ضرورت تغییر نگاه به تولیدکننده بهعنوان رزمنده جنگ اقتصادی» و «لزوم جهتگیری و هدفگذاری پیشرفت اقتصادی به سمت تأمین عدالت و ریشهکن کردن فقر» بیان کردند. نکاتی در این خصوص قابلذکر است که به آنها اشاره میشود.
1. به مدد قدرت بیبدیل نظامی که از ناحیه حضور و نفوذ منطقهای جمهوری اسلامی شکلگرفته و حصاری امن و محکم در اطراف مرزهای کشورمان ایجاد کرده، این فرصت استثنایی به وجود آمده که رزمندگان داخلی را به میدان نبرد اقتصادی دعوت کنیم و با استفاده از فرصتی که تحریمها به وجود آورده، لایههای مختلف تولید را فعال نماییم. در این بخش، دو نکته مهم وجود دارد: اول اینکه همچون نبرد نظامی که رزمندگان عاشق دفاع از ارزشها و کشور، مشتاقانه به میدان نبرد میشتابند، باید نیروهای جهادی، با همه قدرت پا به عرصه گذارند و سرسختانه به کارزار اقتصادی بروند. این نیروها میتوانند تحت هر سازماندهی و چارتی به اقدام و عمل مشغول شوند اما مهم این است که وارد شوند و با استفاده از ابزار رسانه و شبکههای اجتماعی، مطالبه گری از مسئولین به خاطر کمکاریها و کاستیها را در دستور کار خود قرار دهند. دوم، نقایص فاحش موجود در تولید، با عنایت به اینکه واردات دیگر چندان بهصرفه نیست، نشاندهنده آن است که بعضی از دستگاههای ذیربط دچار انفعال شده و هنوز باورشان نیامده که نباید منتظر معجزه بود. ازاینرو، کسانی که اعتقادی به تولید ملی و استفاده از تولیدکنندگان وطنی برای رفع مایحتاج کشور ندارند، باید پالایششده و نیروهای تازهنفس و جوان به میدان بیایند. چنانچه این حلقهها، یعنی رزمندگان عاشق نبرد اقتصادی و مسئولینی که پای کار تولید هستند، به یکدیگر متصل شوند، اتفاقی شبیه به معجزه رخ خواهد داد.
2. در حال حاضر، برخی شرکتها و بعضی از مسئولین واقعاً به فکر بهبود معیشت مردم و کارآفرینی هستند اما به دلیل اینکه ریلی برای حرکت آنها تعیین نشده، در مسیر آزاد و دلخواه حرکت میکنند و از آنجا که فاقد پیوست ارزشی- انقلابی برای فعالیتهای خود هستند، نوعی فرهنگ نئومرکانتالیستی بر سیاستهای آنها حاکم است. این امر، هرچند بهصورت سطحی باعث ارتقای سطح زندگی مردم میشود، ولی نوعی بردهداری نوین و تفرعن را در میان صاحبان سرمایه به وجود میآورد. بهبیاندیگر، شرکتها و مجموعههایی که از این طریق به آلاف و اولوف میرسند، به دلیل اعتقاد به سیستم کاپیتالیسم و لیبرالیسم، درنهایت به موجودی با سر بزرگ و اندام لاغر تبدیل میشوند که رأس هرم فربه شده و زیرشاخهها بهنوعی استثمار میشوند. چرا؟ چون از نگاه آنها، هر که ثروتمند است، حق دارد که ثروتمندتر شود و هر که متمول نیست، به خرد شدن استخوانهایش زیر چرخهای توسعه محکوم میشود؛ نگاهی بیرحمانه و صرفاً اقتصادی که هیچ رشد و کمال انسانی در آن به چشم نمیخورد. اقتصاد اگر وسیلهای برای نیل به عدالت نباشد، همان بلایی را به سر کشور میآورد که در کشورهای اروپایی و غربی آورده است. انسان غربی، ابزاری برای فربهتر شدن یک درصدیها شده که گواه آن، آمار و ارقام نهادهای بینالمللی است. بهعنوان نمونه، بنیاد «آکسفام» در سال گذشته میلادی رسماً اعلام کرد که از مجموع ثروت تولیدشده در جهان، 82 درصد آن به جیب یک درصد پولدار رفته درحالیکه وضعیت 50 درصد از جمعیت فقیر جهان بدون تغییر مانده است. چند سال پیش هم به نقل از نشریه «کردیت سوئیس» اعلام شد که نیمی از ثروت جهان، در جیب سه کشور (آمریکا، انگلیس و فرانسه) رفته که همگی صنعتی و از اقتصادهای قدرتمندی برخوردارند. بنابراین، حاصل حرکت به سمت تولید منهای نگاه اسلامی و انقلابی، توسعه بیعدالتی به شیوهای است که آمار و ارقام سازمانها و رسانههای غربی به آن اذعان دارند.
3. رها شدن از اقتصاد نفتی و تأکید بر آن در حالی است که برخی مسئولین ذیربط از یکسو بر انجام آن تأکید دارند و از سوی دیگر، وقتی عرصه به آنها تنگ میشود، بلافاصله سادهترین راه را انتخاب کرده و برداشت از «صندوق توسعه ملی» که بخشی از پول نفت در آنجا ذخیره میشود را درخواست میکنند! هزینه کرد منابع صندوق توسعه ملی در زیرساختهایی که مفرهای بسیاری دارد، شاید به رفع موقت برخی مشکلات منجر شود ولی مثل مسکن برای دندان پوسیده عمل میکند و مدتی بعد، عوارض اصلی خود را نشان میدهد. این در حالی است که برخی کشورهای پیشرفته و صنعتی، نهتنها یک قطره نفت ندارند، بلکه اقتصاد قوی آنها باعث شده که قیمت نفت و بیشینه و کمینه آن را هم تعیین کنند. علیرغم برخی وعدهها از سوی برخی جریانها برای رونق چشمگیر اقتصادی، باز هم نیروهای انقلاب برای فاصله دادن بودجه کشور از نفت وارد عمل شده و بهعنوانمثال، پالایشگاه ستاره خلیجفارس را بهمنظور جلوگیری از خام فروشی به بهرهبرداری رساندند. این پالایشگاه علاوه بر رفع نیاز بنزین داخل، فرآوردهای با استانداردهای جهانی تولید کرده و 9 کشور منطقه در صف خرید آن قرار گرفتهاند. با در نظر گرفتن این واقعیت که نفت، هم نعمت است و هم نقمت، حرکت به سمت تولید فرآوردهها و مشتقات جانبی آن بهویژه با کمک شرکتهای دانشبنیان که نقش پیشتازی و پیشرانی در اقتصاد را ایفا میکنند، یک ضرورت و الزام غیرقابلاجتناب به شمار میآید.
4. جمهوری اسلامی کشوری محوری در معادلات بینالمللی و جهانی است، لذا دشمنانی که برای اعمال تحریمهای غیرانسانی ازجمله تحریم غذا و دارو لحظهای تردید نمیکنند، بهطور حتم برای ایجاد خطر در امنیت غذایی، تدابیری اندیشیدهاند. به همین دلیل، خودکفایی در تأمین زنجیره کالاهای اساسی و محافظت از امنیت غذایی که بخشی از حوزه کشاورزی را در برمیگیرد، با توجه به رویکرد کلان انقلاب اسلامی، باید بهعنوان یک امر حیاتی در کانون تصمیمگیریهای اساسی قرار داشته باشد.
و بالاخره اینکه تحریمهای اقتصادی، آخرین حربه معاندان داخلی و خارجی است که هرچند لطماتی به کشور وارد کرده اما در نگاه کلان، به اهداف مهم خود دست نیافته است. بااینحال، این به مفهوم ایمنی کامل از شر بدخواهان نیست و مطالبه اجرای اقتصاد مقاومتی از سوی مردم، تنها راه برونرفت از مشکلات فعلی است.
ابراهیم رزاقی
انتهای پیام/