سینکلر؛ خطرناک ترین شرکت آمریکایی که نامی از آن نشنیده اید

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، اکثر آمریکاییان از وجود آن بی خبرند. در برنامه های خبری ساعات پر بیننده آمریکایی با عنوان «یک شرکت زیر رادار» از آن یاد می کنند. بر خلاف فاکس نیوز و روپرت مورداک، خارج از محافل کسب و کار عملا هیچ کس از نام مدیر عامل آن با خبر نیست. با این همه «سینکلر مدیا گروپ» مالک پرشمارترین ایستگاه های تلویزیونی در آمریکاست.

مایکل کاپز رئیس پیشین «کمیسیون ارتباطات فدرال»، این مهم ترین قانونگذار در عرصه خبرپراکنی در آمریکا که منصوب جرج دبلیو بوش بود، زمانی گفته بود «شاید سینکلر خطرناک ترین شرکتی باشد که اکثر مردم حتی نام آن را نیز نشنیده اند.»

جان اولیور مجری «لست ویک تونایت»، برنامه هفتگی طنز شبکه اچ بی او که ماه پیش یک بخش 18 دقیقه ای از برنامه خود را به سینکلر اختصاص داد، با استفاده از واژگانی مشابه از این شرکت چنین یاد کرد: «احتمالا متنفذترین شرکت رسانه ای که هرگز نامی از آن نشنیده اید.»

اما این وضعیت اندک اندک درحال تغییر است. با توجه به وسعت سینکلر، سیاست های دست راستی و ارتباطات نزدیک آن با کاخ سفید پرزیدنت ترامپ، اندک اندک جامعه در حال توجه روزافزون به آن است. دمکرات ها درحال روی آوردن به پاسخ های نخ نما در مورد ارتباطات نزدیک سینکلر با دولت ترامپ هستند که به گفته آنها وجود چنین ارتباطاتی می تواند بدین معنا باشد که با این گروه رسانه ای رفتار تبعیض آمیزی صورت می گیرد.

نیویورک تایمز از این گروه با عنوان «غول محافظه کاری» نام می برد که از زمان ریاست جمهوری بوش از 173 ایستگاه تلویزیونی اش «برای پیشبرد یک دستور کار عمدتا متمایل به راست» استفاده کرده است. واشنگتن پست نیز آن را چنین توصیف کرده: «شرکتی با تاریخچه طولانی در طرفداری از مباحث و نامزدهای محافظه کار در لابه لای برنامه های خبری ایستگاه های تلویزیونی خود.»

در یک مورد اخیرتر، سینکلر وب سایتی به نام «سرکا» را نیز به فهرست دارایی های خود اضافه کرده است. سرکا را «بریت بارت» جدید» توصیف کرده اند و در میان دستیاران کاخ سفید که  آرزومند داشتن یک پلتفرم خبری به عنوان منبعی معتمد برای خود بودند (روندی که در موارد دیگر «درز اخبار» نامیده می شود) طرفدار دارد. همانطور که سایت خبری آمریکایی روت اشاره کرده: «اگر برایت بارت و فاکس نیوز دو تا بچه داشته باشند چه می شود؟ اگر این بچه ها بزرگ شده و رونوشت بهتر و شیک تری از والدینشان شوند و کم کم در زیبایی نیز از آنها پیشی بگیرند چه؟ با سینکلر و سرکا بهترین دوستان جدید دونالد ترامپ آشنا شوید.»

نگرانی روزافزون در آمریکا بر سر رشد سینکلر از این باور سرچشمه می گیرد که ارتباطات نزدیک این شرکت با ترامپ، امکان دور زدن مقررات بازار را به آن داده است. سینکلر که تا پیش از این بزرگ ترین شرکت خبرپراکنی کشور بوده ، در وضعیتی قرار دارد که شاید حتی بزرگ تر از این نیز شود. اگر کمیسیون ارتباطات فدرال خرید 3 میلیارد و 900 میلیون دلاری 42 شبکه دیگر توسط سینکلر را تصویب کند، این شرکت خواهد توانست به خانه های تقریبا سه چهارم آمریکاییان راه پیدا کند.

یک دلیل دیگر نگرانی و تشدید کند و کاوها، مسئله دستور کار سیاسی اعلام شده این شرکت است. سینکلر ایستگاه های محلی خود را وادار کرده تا بخش های «خبری» خاصی را در حمایت از ترامپ پخش کنند. در ماه آوریل این شرکت بوریس اپشتین، سخنگوی پیشین کارزار انتخاباتی ترامپ و عضو دفتر مطبوعاتی کاخ سفید را به عنوان تحلیلگر سیاسی ارشد خود استخدام کرد. در نتیجه جای تعجبی نداشت که گنجاندن بخش های تفسیر سیاسی 10 دقیقه ای «با الزام پخش» او،  ارتباط نزدیکی با نظرات دولت ترامپ داشته باشد. اسلیت، وب سایت مختص  اخبار و تجزیه و تحلیل های سیاسی در مورد این اقدامات اپشتین چنین نوشت:«تا جایی که تبلیغات جواب می دهد، این چیزی خالص و دارای توان صنعتی است.»

گفته می شود که برخی از ایستگاه های محلی در برابر تن دادن به ایده پخش این بسته های «با الزام پخش» در حمایت از ترامپ ایستادگی کرده اند. مدیریت سینکلر می گوید پخش این بسته ها برای ارائه دیدگاه های متنوع به بینندگان ضرورت دارد تا به عنوان یک وزنه تعادل در برابر گرایش های لیبرالی عمل کند که رسانه ها در مردم، از جمله خود کارکنان ایستگاه های محلی به وجود آورده اند. دیوید اسمیت مدیر عامل وقت سینکلر  در سال 2005 به مجله رولینگ استون گفته بود: «نود و نه و نه درصد از رسانه ها در طیف چپ تا مرکز جای دارند.»

اما سیاست های سینکلر منحصر به دخالت های اپشتین نمی شود. این شرکت تاریخچه ای طولانی در پخش مطالبی دارد که غالبا مناقشه برانگیز بوده اند و به همین دلیل در گذشته تحریم شده اند، آن هم در حالی که همگی وانمود می کنند که صرفا «اخبار» را انتشار می دهند.

در حالی که این شرکت دارای مهر و نشان فرهنگی شبکه های محافظه کار بزرگ همچون فاکس نیوز نیست، اما نحوه نفوذ آن ظریف تر است. برخلاف فاکس نیوز که خود را به روشنی و با افتخار برندسازی می کند، اکثر بینندگان ایستگاه های محلی سینکلر هیچ اطلاعاتی در این باره ندارند که چه کسی مالک آنهاست، زیرا در مورد آنها به عنوان بخشی از شبکه سینکلر برندسازی صورت نمی گیرد.

اما قصد آنها مبنی بر خرید مجموعه ای از ایستگاه های جدید که در تملک تریبیون مدیا – مالکان پیشین  شیکاگو تریبیون و لس آنجلس تایمز پرآوازه - قرار دارد که بر خلاف گذشته آنها را در سطح ملی مورد توجه مردمی قرار داده است.

چهره ای که  در پشت سینکلر درخشش زیادی دارد دیوید اسمیت است که پدرش در دوران نیکسون بنیانگزار این شرکت بوده است. اسمیت اخیرا  به سلطه 28 ساله اش در مقام مدیرعامل پایان داده و در کنار برادرانش همچنان  به تداوم چیزی ادامه می دهد که یک نشریه صنعتی آن را «کنترل با دست آهنین» یک امپراتوری رسانه ای چندین میلیارد دلاری و نیز منافع مالی اکثریت این شرکت نامیده است.

خانواده اسمیت که در داخل و اطراف بالتیمور ساکنند، دوست دارند حضور رسانه ای کمرنگ خود را حفظ کنند؛ آنها مصاحبه های اندکی انجام می دهند و دیوید اسمیت حتی در ویکی پدیا نیز صفحه ای ندارد. او در سال 1995 در یکی از نادر دفعاتی که با مطبوعات گفتگو کرده، به بالتیمور سان گفته بود:«ما بیشتر تمایل داریم  تا جایی که می توانیم گمنامی خود را حفظ کنیم.»

دستور کار سیاسی آنها به شکلی کمتر اسرار آمیز است. سوابق کمک های مالی آنها به کارزارهای انتخاباتی نشان می دهد که برادران اسمیت از نظر تاریخی عمدتا به جمهوریخواهان کمک مالی کرده اند. در تجزیه و تحلیلی که واشنگتن پست از  پوشش انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 از سوی این شرکت به عمل آورده بود، نشان می داد که ایستگاه های تلویزیونی سینکلر به طور غیرمعمولی  از ترامپ طرفداری کرده و در برابر هیلاری کلینتون مواضعی منفی گرفته اند.

در طول کارزار ریاست جمهوری سال 2016 سینکلر هیچ مصاحبه ای را از کلینتون پخش نکرد.  اما 15 گفتگوی «اختصاصی» را با ترامپ انجام داد که عمدتا از ایالت هایی که نسبت آرای آنها در نوسان بود و در ماه های پایانی انتخابات و بدون هیچ تفسیری پخش شدند، با وجود آنکه در مصاحبه های او به نکات زیادی اشاره شده بود که نیاز به تفسیر و توضیح کارشناسان داشتند. سینکلر اصرار داشت که هیچ قرار و مدار خاصی با اردوی انتخاباتی ترامپ نگذاشته و اینکه کلینتون اصولا خود را  در دسترس آنها قرار نداده است. مقامات اردوی انتخاباتی کلینتون می گویند که خود آنها به دلیلی به سینکلر روی خوش نشان نداده اند، هر چند که تیم کاین نامزد معاونت ریاست جمهوری کلینتون انگشت شمار مصاحبه هایی با ایستگاه های سینکلر انجام داد.

شاید روند رشد سینکلر زیر رادار عمومی قرار داشته باشد، اما درگذشته یک سلطان رسانه ای دیگر وجود داشت که چنین نبود؛ روپرت مورداک، رئیس و مدیرعامل فعال فاکس نیوز.

هرچند سینکلر اصرار ورزیده که هیچ منافعی در رقابت با پلتفرم های اخبار کابلی ملی مثل  پلتفرم های روپرت مورداک ندارد، اما ناظران این صنعت می گویند که این سلطان رسانه ای پیشاپیش راهبردی را برای مبارزه با رشد یک رقیب بالقوه به اجرا گذاشته است. بعد از تلاش ناکام مورداک برای کنار زدن سینکلر از مزایده فروش تریبیون، او تهدید کرده که  شرکت های تابعه خبرپراکنی فاکس را از ایستگاه های تحت تملک سینکلر به خبرپراکن های مستقل کوچک تر انتقال خواهد داد.

اما این فقط منافع تجاری سینکلر نیست که دلیلی برای این نگرانی های بزرگ است؛ توابع سیاسی آن نیز می تواند عاملی برای این نگرانی ها باشد.

اکنون به نظر می رسد که این شرکت  در حال فاصله گرفتن  از حمایت شرکت های پخش خبر محلی است، اقدامی که به سینکلر و دیگر شرکت های پخش صدا و تصویر اجازه خواهد داد با کاستن از تعداد کارکنان محلی خود و تحمیل بیشتر محتوای تهیه شده توسط سردبیری از ستادهای مرکزی شرکت، پول بیشتری را پس انداز کند.

و این یعنی تعداد خیلی بیشتری از آمریکاییان از نام این خطرناک ترین شرکتی که خیلی ها هیچگاه اسمی از آن نشنیده اند آگاه خواهند شد، چه آن را بشناسند و چه نشناسند.

منبع:فارس

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها