سهم تئاتر از مجلس به چه میزان است؟
حرف‌های موسمی هیچ کمکی به وضعیت اقتصادی تئاتر نکرده است. دیدار شب گذشته مسعود پزشکیان از تئاتر شهر نیز به نظر یک وضعیت زودگذر است.
خبرگزاری تسنیم - احسان زیورعالم
به نظر شما اهالی خانه ملت چقدر پای تماشای نمایشی می‌نشینند؟ آنان به چه میزان مخاطب تئاتر هستند؟ آیا آنان از ابعاد تئاتر کشور با خبرند؟ آیا آنان می‌دانند وضعیت معیشتی تئاتری‌ها به چه نحوی است؟ آیا آنان در طول چهار سال حضورشان در خیابان بهارستان به شکل جدی و کارآمد درباره تئاتر حرف زده‌اند؟
بدون تردید آقایان و خانم‌های نماینده در طول چهار سال گذشته چندان توجهی به تئاتر نداشته‌اند. اگر نمایش‌های ایوب آقاخانی - که با موضوعات میهن‌پرستانه تولید شده‌اند - را فاکتور بگیریم؛ عملاً نمایندگان جز برای دیدن چند نمایش در نمایش دیگری ظاهر نشده‌اند. آنان تمایلی به دیدن تئاتر نشان نمی‌دهند و کمتر پیش آمده درباره‌اش اظهار نظر کنند. به جز چند نماینده کمیسیون فرهنگی که با دعوت روابط عمومی نمایش‌ها پایشان به تئاتر باز می‌شود، به ندرت شنید‌ه‌ایم نماینده‌ای سرزده و خودخواسته در سالن تئاتر حاضر شده است. یعنی به نحوی که تشریفات مرسوم را رها کنند و همانند مخاطبان عمومی وارد سالن شوند.
وضعیت حضور نمایندگان در سالن‌های تئاتر دردناک است. حال اگر شب گذشته مسعود پزشکیان، نائب رئیس مجلس شورای ملی به تئاتر شهر رفته است ریشه در دو مسأله دارد. نخست آنکه نمایشی از ایوب آقاخانی در میان است که همواره هدف اهالی مجلس بوده است. دوم آنکه نمایش درباره شهدای مرزبانی جلفا در جنگ جهانی دوم است. آقای پزشکیان نماینده شهر تبریز و از استان آذربایجان شرقی است.
«مسعود پزشکیان» نایب رییس مجلس شورای اسلامی به همراه «حمایت میرزاده» سخنگوی کمیسیون آموزش و «فردین فرمند» عضو کمیسیون شوراهای مجلس، سه‌شنبه نهم مهر ماه با حضور در مجموعه تئاتر شهر ضمن دیدار و گفتگو با سعید اسدی مدیر این مجموعه دیدار به تماشای نمایش «رگ» به کارگردانی ایوب آقاخانی در تالار چهارسو نشست.
این خبری است که تئاتر شهر منتشر کرده است. با کمی جستجو می‌توانیم دریابیم هیچ یک از این سه نماینده محترم در طول چهار سال گذشته تئاتر شهر نیامده‌اند! عدم‌حضور نمایندگان در تئاتر موجب آن می‌شود که سعید اسدی، در مقام نماینده جامعه تئاتری‌ها درخواست‌هایی بدهد که حق ساده یک هنرمند از یک نماینده است. دور ماندن نمایندگان موجب شده است که جامعه تئاتری نتواند مطالبات فراتری از مسائل ساده داشته باشد. اسدی از پزشکیان و هیأت همراه با اشاره «به فقدان قوانین حمایتی شفاف در حوزه تئاتر خواهان آن شد تا نمایندگان مجلس شورای اسلامی را نسبت به حفظ حقوق معنوی و اجتماعی هنرمندان تئاتر در مقابل هجمه‌های گوناگونی که این روزها خانواده تئاتر را هدف گرفته است مطلع کرده و در جهت تخصیص و تامین بودجه تئاتر گام‌های اساسی بردارند.»
گفتنی است تا به امروز از بودجه تئاتر رقم تزریق شده اعلام نشده است و دفاتر انجمن‌ها استانی هم می‌گویند هنوز بودجه‌ای دریافت نکرده‌اند.
طبق خبر تئاتر شهر، مسعود پزشکیان، در این دیدار گفت: موضوع مطالعات راهبردی در حوزه جذب منابع یکی از مهمترین نکاتی است که همه دستگاه‌های دولتی می‌توانند روی آن تمرکز بیشتری داشته باشند. از این جهت من از مدیران و اهالی محترم تئاتر می‌خواهم تا با تدوین ایده‌های ذهنی خود در این حوزه به ما مشاوره لازم را بدهند تا ما هم در مجلس شورای اسلامی در حد توان خود به تامین منابع بپردازیم.
وی ادامه داد: البته من بعید می‌دانم که این روند به این دوره از فعالیت‌های مجلس شورای اسلامی برسد؛ ولی همین رویکرد فکری می‌تواند در دوره‌های بعدی فعالیت مجلس مورد توجه قرار گیرد. در اینجا مهم برداشتن قدم‌های اول و نگاه به استانداردهای روز دنیاست که ببینیم کشورهای دیگر با چه درصدی از منابع به فعالیت‌های فرهنگی هنری کشورشان کمک می‌کنند. من معتقدم قطعاً بدون اطلاع و آگاهی نمی‌توانیم در این فضا گام برداریم. من در حوزه بودجه معتقد به تخصیص بودجه نیستم. من معتقدم در این حوزه باید روش‌ها را اصلاح کرد.
با توجه به حرف‌های پزشکیان می‌توان فهمید در طول چهار سال گذشته چگونه تئاتر دور از چشم‌اندازهای مجلس بوده است و قدرت چانه‌زنی مدیران تئاتری در مجلس هم آنقدر نبوده است که آنان را نسبت به وضعیت بد مالی تئاتر آگاه کنند. به جز آنکه هر از گاهی که موضوع توقیف‌ها مطرح می‌شود، اعتراض‌های برخی شنیده می‌شود. توقیفی که بخش مهمش با نیاز به فروش بازمی‌گردد. به عبارتی اقتصاد تئاتر و توقیف دارای یک رابطه مستقیم است.
هر چند پزشکیان در همین دیدار گفته است: نکته دیگری که می‌تواند از سمت مجلس شورای اسلامی کارکرد حمایتی داشته باشد. بحث درباره قوانین و مقررات است که در این راه این نکته ضروری است که قانونگذار راه حمایتی موجود از هنرمندان را بررسی کرده و در راه برنامه‌ریزی و تصویب آن گام‌هایی را بردارد.
به عبارتی در چهار سال گذشته هیچ طرح حمایتی نه در تئاتر که در مقوله هنر در مجلس مطرح نشده است و حالا در دقایق آخر قول‌ها و مساعدت‌هایی آشکار می‌شوند که عمرشان به نظر نگارنده به درازای یک انتخابات است. مجلس در سال‌های گذشته اثبات کرده است کاری به کار تئاتر نداشته است. مجلسیون صدای اکثریت تئاتری‌ها را نشنیده است و شاید تنها پای صحبت چند پیشکسوت نشسته باشد؛ این در حالی است که درصد عظیمی از جامعه تئاتری ایران را جوان‌ها تشکیل داده‌اند و اقلیت پیشکسوت هم این روزها در تئاتر فعالیت چندانی ندارد.
انتهای پیام/
