والدین راضی، بچه‌ها مشغول بازی!
بازی‌های رایانه‌ای خیلی سریع در خانه‌های ایرانی جای خود را باز کرده و والدین هم خوشحال از اینکه فرزندانشان در خانه و زیرنظر خودشان بازی می‌کنند اجازه بازی‌های رایانه‌ای را در زمان‌های بیشتر به فرزندانشان می‌دهند
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در زمان‌های نه چندان دور بازی برای بچه‌ها معانی متفاوتی داشت. بچه‌های محله یک یا دو نفر یا بیشتر دور هم جمع می‌شدند و با هم بازی می‌کردند. در همین بازی‌ها بچه‌ها تعامل و همدلی، همکاری و همراهی، مبارزه و هدف داشتن را بدون آنکه خود بدانند یا کسی وادارشان کرده باشد با هم تمرین می‌کردند و در قالب بازی، مهارتهای زندگی را یاد می‌گرفتند. کوچه برای بچه‌ها به‌خصوص در فصل تابستان محل بازی و دوستی‌ها بود. در فصل مدرسه و سرما هم با بازی‌هایی مثل منچ و مارپله در خانه خود را سرگرم می‌کردند. اما، به‌مرور زمان والدین به خاطر ترس‌های درونی‌شان مثل ترس از تصادف، ترس از زمین خوردن، ترس از دزدیده شدن، ترس از دوستی با بچه‌های بد و ترس‌های دیگر، کوچه و بازی با بچه‌های کوچه را برای فرزندانشان منع کردند و یواش‌یواش بازی با همبازی جای خود را به بازی‌های رایانه‌ای داد. بازی‌هایی که تحرک و تخلیه انرژی را از کودکان می‌گیرد. در‌حالی‌که هدف عمده بازی، تخلیه نیروی اضافی بدن است که کودکان با لگد زدن، جیغ کشیدن، کشتی گرفتن و ... انرژی اضافی خود را مصرف می‌کنند.
والدین راضی از تغییر سبک بازی
با تغییر سبک رفتار والدین بازی‌های رایانه‌ای خیلی سریع در خانه‌های ایرانی جای خود را باز کرده و والدین هم خوشحال از اینکه فرزندانشان در خانه و زیر نظر خودشان بازی می‌کنند اجازه بازی‌های رایانه‌ای را در زمان‌های بیشتر به فرزندانشان می‌دهند، غافل از اینکه این بازی‌ها اگر با نظارت صحیح نباشد تأثیرات مخربی می‌تواند بر ذهن و رفتار کودکان و در سنین بالاتر حتی نوجوانان بگذارد. بازی‌های کامپیوتری به دلیل کیفیت و گرافیک تصویری و همچنین قیمت مناسب و در دسترس بودن آسان و سریع، با سرعت بالایی جای خود را بین کودکان و نوجوانان ایرانی باز کرد. اما این بازی‌ها به دلیل خشونت‌های بی‌شمار مثل نابود کردن، از کار انداختن غیرجاندار، تخریب اموال، بالا بردن صدا با هدف ترساندن، درگیری تن‌به‌تن با هدف آسیب رساندن فیزیکی و گرفتن جان موجود زنده می‌تواند تأثیرات مخربی بر ذهن و رفتار کودکان بگذارد.
کلکسیون آسیب‌های بازی رایانه‌ای
تقویت حس پرخاشگری، انزواطلبی، تنبل شدن ذهن، افت اخلاقی، افت تحصیلی، بی‌تحرکی و چاقی مفرط و همچنین اعتیاد و وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای ازجمله آسیب‌های آن است. بازی‌های رایانه‌ای به دلیل خشونت موجود در این بازی‌ها و کشتن و از بین بردن موجودات زنده در بازی، کودکان را پرخاشگر کرده و آن‌ها را به افرادی عصبی و کم‌تحمل تبدیل می‌کند که گاهی نیز بسیار گوشه‌گیر شده و میل به تنها بودن در خود احساس می‌کنند. صحنه‌ها و مواردی غیراخلاقی در برخی از این بازی‌ها وجود دارد که برای سن کودکان مناسب نیست و باعث می‌شود کودکان زودتر از سن بلوغشان مواردی را ببینند و بشنوند که باعث بلوغ زودرس در آن‌ها می‌شود. این دست از بازی‌ها تربیت اخلاقی کودکان را دچار مشکل نموده و انحرافات اخلاقی در آن‌ها ایجاد می‌کند. افت تحصیلی نیز از موارد بسیار بارزی است که گریبان کودکان و نوجوانانی که پای ثابت بازی‌های رایانه‌ای هستند را می‌گیرد. این بازی‌ها ذهن را نسبت به آموزش و درس کند کرده و موجب بی‌میلی در کودک و نوجوان نسبت به ادامه تحصیل می‌شود. در جامعه امروزی با پدیده چاقی کودکان روبه‌رو هستیم که بسیاری از خانواده‌ها را نگران کرده است، به این دلیل که بازی‌های رایانه‌ای اجازه تحرک و جنب و جوش را به بچه‌ها نداده درنتیجه بچه‌ها انرژی مضاعف خود را به هیچ طریقی نمی‌توانند تخلیه کنند. همین بی‌تحرکی موجب چاقی در بچه‌های نسل امروزی شده است. بازی‌های رایانه‌ای نوجوانان و کودکان را وارد دنیایی می‌کند که کنترلش دست خود آن‌ها نیست؛ چراکه آن‌ها از این بازی‌ها لذت وافری می‌برند. بی‌شک اگر کودکان و نوجوانان بدون هیچ کنترلی مدام به بازی‌های رایانه‌ای مشغول باشند، آن‌ها را به‌شدت معتاد و وابسته به خود می‌کند. درواقع یکی از خطرناک‌ترین اثرات منفی بازی‌های رایانه‌ای اعتیاد به این بازی‌هاست که بیش از هرچیز کودکان و خصوصاً نوجوانان را تهدید می‌کند. شاید به نظر اغراق‌آمیز بیاید، اما این تهدید آنقدر جدی است که گاهی منجر به مرگ می‌شود.
نابغه‌هایی که از درس عقب می‌مانند
با فراگیر شدن بازی ps هر پسربچه دبستانی و دبیرستانی را که می‌بینیم درگیر این بازی‌ها هستند و به‌خصوص در فصل تابستان تمام وقت خود را پای این بازی سپری می‌کنند. درواقع بدون آنکه هیچ ورزش و کار مفیدی انجام دهند تمام اوقات فراغت خود را با بازی ps سپری می‌کنند. والدین هم به خیال آنکه فرزندشان در خانه و زیر نظر خودشان به بازی و سرگرمی مشغول است آن‌ها را در دنیای خود تنها می‌گذارند بدون آنکه برای فرزندشان محدودیتی قائل شوند. اما وقتی عواقب این بازی‌ها در فرزندشان نمود عینی پیدا می‌کند کاسه چه کنم چه کنم به دست می‌گیرند. پسر نوجوان باهوش و علاقه‌مند به تحصیلی را می‌شناسم که به‌شدت زرنگ و جزو شاگردان برتر مدرسه و منطقه آموزش‌وپرورش بود. دو سالی است که مدام پای بازی ps نشسته و والدینش با این ذهنیت که پسر ما بچه زرنگی است و در زمان استراحتش در ایام مدرسه هم بازی کند و هیچ مشکلی پیدا نمی‌کند، زمینه کند شدن و ترک تحصیل را در فرزندشان با بی‌توجهی و سهل‌انگاری و خوش‌خیالی خود فراهم کرده‌اند. امسال که سال نهم، سال سرنوشت‌سازی برای این پسر زرنگ است، کلاً درس خواندن را کنار گذاشته است، چون او اکنون به یک گیمر تراز اول تبدیل شده و این اعتیاد دیگر وقتی برای درس خواندن برای او نگذاشته است. به همین راحتی یک نوجوان باهوش و با پشتکار که می‌توانست یک فرد مفید در جامعه خود باشد به فردی تنبل و بی‌حوصله تبدیل می‌شود که دیگر حال و حوصله درس خواندن را هم ندارد.
سود و زیانش به رفتار ما بستگی دارد
البته بازی‌های رایانه‌ای اگرچه برای کودکان بسیار خطرناک و مضر است ولی چنانچه با مدیریت و شیوه استفاده صحیح از آن همراه باشد می‌تواند فواید خود را نیز داشته باشد. به عنوان مثال فرایند یادگیری را آسان و توجه نوجوان را جلب می‌کند. همچنین درصورتی‌که از جنس بازی‌های حل معما و خالی از خشونت باشد می‌تواند با استفاده معقول و متعادل به تقویت هوش کودکان کمک کند. بازی‌های رایانه‌ای همچنین در صورت استفاده متعادلی و برنامه‌ریزی شده به برخی هماهنگی‌ها میان چشم و دست و پرورش عضله‌ها کمک می‌کند. برخی از بازی‌های رایانه‌ای در قالب برنامه‌های آموزشی هستند که به نوجوانان کمک می‌کند تا بسیاری از مهارتهای زندگی را با خود تمرین کنند. بازی‌های رایانه‌ای نیز مثل هر فناوری و امکان رفاهی و سرگرمی دیگری با استفاده صحیح از آن می‌تواند برای استفاده‌کنندگانش مفید یا با استفاده افراطی و غیراصولی از آن بسیار مضر و خطرناک باشد. فواید و مضرات آن بستگی به انتخاب و نوع استفاده ما دارد.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
