صنعت خاموش گردشگری، چراغ جایگزینی نفت را در اقتصاد روشن میکند؟
خبرگزاری تسنیم: سالهاست در ذهن هر ایرانی فکر رهایی از اقتصاد وابسته به نفت وجوددارد و در این بین صنعت گردشگری رتبههای نخست جایگزینی پدرسالار اقتصاد کشور را دراراست اما آیا این فرزند خردسال اما پرظرفیت میتواند جانشین خلفی برای پدرش باشد؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، جمهوری اسلامی ایران کشوری 4فصل است؛ سرزمینی که همه انواع آب و هوا را میتوان در آن یافت، کشوری که میتوان در آن به 27 متر زیر سطح دریا رفت و در مقابل، بر فراز قله 5 هزار و 671 متری ایستاد و آن را نظاره کرد. در این مرز و بوم، جنگلهای غنی و سرشار خزر در کنار دشتهای بزرگ کویری که در برخی کشورها بزرگترین صنعت توریسم با آن اداره میشود خودنمایی میکنند و میتوان در یک فصل، اختلاف دمای معادل منهای 35درجه تا بیش از مثبت 45 درجه را در یک زمان تجربه کرد.
اگر نگاهی گذرا به فرمایشات مقام معظم رهبری به حوزه گردشگری و میراث فرهنگی داشته باشیم به جملاتی چون "من تصورم این است که اگر مسئولین کشور و استان بتوانند از همین مسئلهى گردشگرى به شکل درست، با تبلیغات صحیح و با جهتگیرىِ صحیح استفاده کنند، درآمد آن، کشور و استان را از همهى معونههاى دیگر بىنیاز میکند، مسئلهى گردشگرى خیلى مهم است.(( بیانات در دیدار مسئولان اجرائى استان فارس)) یا اینکه " در بحث گردشگرى حقیقتاً ضعیف عمل مى کنیم که باید اهتمام ویژه اى به میراث فرهنگى و گردشگرى شود"، برمیخوریم که نشان از توجه دقیق ایشان به امر گردشگری و جذب توریست دارد.
این توجه نشان از برخورداری کشور از منابع بسیار زیاد خدادای است که در حال حاضر که ایران در حال کندن از نفت به عنوان تکیه گاه اقتصادی است میتواند جایگزین آن شده و آرزویی که سالها در ذهن هر ایرانی و هر مسئول ایرانی خاک میخورد را جامه عمل بپوشاند.
بد نیست که در این بین نگاهی هم به درآمد کشور از نفت در طی سالهای اخیر داشته باشیم که مرور آن نشان میدهد باید هرچه سریعتر این علقه به نفت را کاهش دهیم. در طی سالهای 1389 و 1390 درآمد کشور از صادرات نفت از 90 میلیارد دلار به بیش از 118 میلیارد دلار رسید اما این میزان برای سال 1391 به حدود 60 میلیارد دلار کاهش یافت که این اتفاق بر این موضوع حکایت می کند که پایه های اقتصاد نفت برای کشور دیگر قابل اطمینان نیست و باید بیش از پیش به دنبال جایگزینی قابل اعتماد برای آن رفت و با توجه به قابلیتهای کشور و نظر بسیاری از کارشناسان شاید بتوان صنعت گردشگری را جانشین نفت در درآمدزایی کشور قرار داد.
سند چشم انداز 20 ساله که مسیر کشور را تا رسیدن به مرز اعتلا در بین کشورهای منطقه روشن کرده است نیز همین را میگوید. این سند اعلام میکند که حوزه نفت تا سال نهایی سند یعنی 1404 هجری شمسی باید به یک حوزه برای سرمایهگذاری صرف تبدیل شود و قرار نیست برای درآمدهای کشور روی آن حساب شود، لذا وجود یک جایگزین برای نفت، حیاتی است.
افقی که سند چشمانداز برای صنعت گردشگری تعیین کرده است نیز قابل تامل است، افقی که دستیافتن به آن با روند موجود در هالهای از ابهام قرار دارد. این سند اعلام میکند که تا سال 1404، هدف ایران دست یابی به 5/1% از بازار بین المللی گردشگری ( یعنی حداقل بیست میلیون نفر گردشگر در سال ) و 2% درآمد جهانی گردشگری ( یعنی حداقل 20 میلیارد دلار ) در سال است .
کشورمان طبق آمارهای اعلام شده از سوی سازمان جهانی جهانگردی از نظر جاذبه های طبیعی در رتبه پنجم و از نظر جاذبه های تاریخی در رتبه دهم کشورهای دنیا قرار دارد اما طبق همین آمار متأسفانه در بهره گیری از این منابع، سهم کمتر از یک درصد کل درآمدهای گردشگری جهان را به خود اختصاص داده است، در حالی که این صنعت غریب ولی پرظرفیت در صورت پرداختهشدن به آن میتواند بسیاری از مشکلات کشور را حل کند.
مشکلاتی مانند اشتغال؛ که بر طبق گزارشات بین المللی هر یک تخت موجود در هتلها در صورت جذب گردشگر و رونقداشتن کسب و کار توریسم میتواند 8 شغل ایجاد کند به طوری که است به طوری که طبق آمارهای سازمان جهانی جهانگردی (UNWTO) در سال 2011، 255 میلیون نفر در سراسر دنیا در صنعت گردشگری شاغل شده اند.
اما با وجود اینکه در سال 1388 مجموع تختهای هتلهای کشور به 75 هزار و 422 تخت و مجموع تختهای هتلآپارتمانهای کشور به 17هزار و 518 تخت رسید با یک محاسبه کوتاه میتوان دریافت که چند نفر باید به این واسطه مشغول به کار باشند، اما آیا به واقع اینچنین است؟
درآمدزایی برای کشور، دیگر مزایای پرداختن بیشتر به صنعت گردشگری است چرا که وقتی پیش بینیها و گزارشهای بینالمللی را در این زمینه مرور میکنیم متوجه میشویم که چقدر در این زمینه عقب هستیم. طبق گزارشهای سازمان جهانی جهانگردی طی 10 سال آینده صنعت گردشگری در رتبه نخست اقتصاد جهان قرار میگیرد، لذا به نظر میرسد مسئولان گردشگری و میراث فرهنگی باید خیلی بیش از اینها برای اعتلای این صنعت تلاش کنند؛
ایجاد نشاط برای جامعه؛ بسیاری از مردم با جاذبههای طبیعی و فرهنگی حتی استان خود آشنا نیستند در حالی که این مکان های پرنشاط و البته با ارائه خدمات مناسب، میتواند تعطیلات آخر هفته هر ایرانی را مال خود کند و آخر هفتهای پرنشاط را برای ایرانیان رقم بزند اما هنوز برای رسیدن به این مرحله راهی طولانی داریم.
گردشگری، میراث فرهنگی و مجموعههای تحت نظر آنها در پیچ و خم وعدهها گیر کردهاند و امیدواریم نگاه به این صنعت دارای پتانسیل بالا هرچه سریعتر عوض شود و شاهد اعتلای آن باشیم و روزی را ببینیم که قرار باشد پول صنعت گردشگری سر سفرههای مردم بیاید نه پول نفت.
مسعود ملکی، گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم
انتهای پیام/