« هری پاتر» رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نمی شود

« هری پاتر» رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نمی شود

خبرگزاری تسنیم: رئیس آینده سازمان حفاظت محیط زیست هر کسی باشد، قطعاً هری پاتر نیست و سنگ جادو یا عصا ندارد که یک تنه و یک شبه ابرهای متراکم آلودگی را از فراز شهرها دور کند نه کوزه‌ای که کفاف تشنگی دریاچه ارومیه را بدهد و نه می‌تواند ضامن آهو باشد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم ،  یادداشتی با عنوان  " هری پاتر رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نمی شود " درپایگاه خبری سازمان حفاظت محیط زیست به بهانه آغاز بکار دولت جدید و انتخاب رئیس آتی سازمان حفاظت محیط زیست منتشر شده چنین آمده است:
 

1-رئیس آینده سازمان حفاظت محیط زیست هر کسی باشد، قطعاً "هری پاتر" نیست، " سنگ جادو" ندارد و بعید است اگر رئیس جمهور منتخب دکتر روحانی از کلیدهای نمادین اش یکی هم به او هدیه کند گشاینده قفل های بسیاری باشد که به دلایل مختلف سر راه محیط زیست ایران زمین وجود دارد. رئیس سازمان آینده نه عصایی دارد که یک تنه و یک شبه ابرهای متراکم آلودگی را از فراز شهرها دور کند، نه کوزه ای که کفاف تشنگی " دریاچه اورمیه" را بدهد و نه می تواند "ضامن آهو" باشد.


گرچه این تصمیم گیران کلیدی در هر سازمان و نهادی هستند که سکان کشتی را در دست دارند و می توانند به سوی دریای نیلگون یا صخره های ویرانگر برانند اما بخش عمده ای از بدنه سازمان حفاظت محیط زیست دست نخورده باقی خواهد ماند. در بدنه کارشناسی و کاردانی و اجرایی که فربه ترین بخش سازمان را تشکیل می دهند رویش ها و ریزش ها و تغییرات اندکی رخ خواهد داد. همان افرادی که در روند 8 سال گذشته دخیل و سهیم بودند و در کامیابی ها و ناکامی ها مشارکت داشتند در دولت جدید حضور خواهند داشت و اگر نخواهند یا نتوانند، فریادهای سکاندار کشتی را باز نمی شنوند. به بیان دیگر بخشی از کارآمدی یا ناکارآمدی سازمان به بدنه اصلی آن وابسته است که عموماً سیاسی نیستند و سیاسی عمل نمی کنند. در دولتی که برآمده از « اعتدال» است و بر همین پایه نیز قرار است گام بردارد بهتر است توقعات و انتظارات را از آسمان به زمین بکشانیم.مطالبه گر و خواهنده باشیم اما از رئیس جدید سازمان حفاظت محیط زیست انتظار «معجزه» نداشته باشیم.

فعالان و دلسوزان حقیقی محیط زیست، فارغ از سوگیری های سیاسی بکوشند « آرزوها» را با « واقعیات ممکن و محتمل» جایگزین کنند که علاقمندان و امیدواران سرخورده و مایوس نشوند. فراموش نکنیم که «انقلاب» رخ نداده است، یک روند اصلاحی اعتدال خواه جریان سیاسی و اجتماعی را در دست گرفته است که اتفاقاً بزرگترین آفت آن می تواند دامن زدن به توقعاتی باشد که « همسایه دیوار به دیوار خیال و محال» هستند. از رئیس جدید سازمان محیط زیست با واقع بینی، انتظارات حقیقی و عملی در چارچوب توانمندی ها و ظرفیت های قانونی سازمان حفاظت محیط زیست داشته باشیم و فراموش نکنیم که بسیاری از سنگ ها را نه خشکسالی و بلایای طبیعی که وزراتخانه های قدرتمند همین دولت پیش راه محیط زیست خواهند انداخت.


2- در دنیای واقعی، آدم ها، تصمیمات، رفتارها، کردارها و گفتارها خاکستری اند، هیچ چیز سیاه و سفید نیست. خط بطلان کشیدن بر تمام عملکرد سازمان محیط زیست در 8 سال گذشته و آن را «هیچ» انگاشتن قضاوتی تند و تلخ است. می شود با تصمیمات، رفتارها و گفتارهای افراد و عزل و نصب ها مخالف بود و برای آن دلایل متعدد ردیف کرد اما فارغ از قضاوتی «مطلق» به خطاها و موفقیت های سازمان حفاظت محیط زیست منصفانه و از منظر کارشناسی نگاه کنیم.

اگر به « اعتدال» باور داریم و آن را جریانی مورد حمایت میلیون ها ایرانی می دانیم باید در کنار نقدهای درستی که به برخی تصمیمات اتخاذ شده بر سازمان محیط زیست وارد است نقاط روشنی مانند « تغییرات مثبت در اشل حقوقی محیط بانان»، « اخذ مجوز استخدام قریب به 10 هزار پرسنل جدید»، « استخدام حدود 100 محیط بان طرح یوز»، « "تقدیر نماینده سازمان ملل از پروژه تالابها» و … را هم ببنیم. گرچه منتقدان در هشت سالی که گذشت روزگار خوشی ندیدند، به حاشیه رانده شدند، یا در دادگاه حاضر شدند و با قید ضمانت و وثیقه نجات یافتند اما برخی از موفقیت امروز سازمان حفاظت محیط زیست را باید به نام آنها نوشت. پیش از این در باور عامه، «محیط زیست» واژه ای خوش آهنگ مانند «بهزیستی» بود، یا اگر کسی اندکی اهل مطالعه بود حدس می زد که « همان شکاربانی خودمان است»! بعضی هم آن را در مستندهای «حیات وحش» و «راز بقا» خلاصه می دیدند و توقعشان از سازمان محیط زیست این بود که « وقتش را بیشتر کنند»! اما حالا سازمان حفاظت محیط زیست به صفحه نخست روزنامه ها و تیترهای خبری رسانه ها آمده است. «محیط زیست شهری» به رسمیت شناخته می شود و کسانی « نفس کشیدن» را حق مسلم خود می دانند و برای آن حاضرند به خیابان بیایند و اعتراض کنند. در نکوهش تصمیم برای تخریب «باغی ارزشمند» تجمع کنند و سرمست از اینکه مانع عملی شدن تصمیمی طبیعت ستیز شده اند، سرخوشانه به خانه برگردند. مجلس شورای اسلامی، صنایع بزرگ، وزرا و چهره های سرشناس در خصوص اتفاقات مرتبط با محیط زیست نه تنها شانه بالا نمی اندازند بلکه وادار به واکنش می شوند.


خرده گیرانه می توان این را «روند حرکت طبیعی» جامعه در مسیر آگاهی دانست اما بی گمان باید اذعان کرد تلاش های مثبتی در سطوح مدیریتی رخ داده که امروز محیط زیست از «حاشیه» به «متن» ورود کرده است.برخی البته «دیده شدن» سازمان محیط زیست در صفحات نخست روزنامه ها را اتفاق خوشایندی نمی دانند و بر این باورند که « صفحه اول روزنامه معمولاً جای مشاهیری است مانند بازیگران سینما و خوانندگان پاپ که به حکم حرفه خویش ناچارند حتی بدنامی را به گمنامی ترجیح بدهند؛ و جای ورزشکارانی است که مدال می گیرند؛ و جای سیاستمداران و سران قدرتهای بزرگی که یا سرگرم مشکل درست کردن برای مردم دنیا، یا در تلاشند تا وانمود کنند مشغول حل جنین مشکلاتی اند و اگر از سازمان محیط زیست نام برده می شود به دلیل عدم کارایی است». با این همه در خفا «امتیاز دادن» و تحسین شدن به مراتب نکوهیده تر از سرزنش شدن در ملاء عام است. حالا کمتر تصمیمی برای محیط زیست گرفته می شود که بشود آن را زیر «فرش» قایم کرد.


3- در این سرزمین عده ای تلاش می کنند با زیرکی به عضویت در گروهی کم نام و نشان اما بهره مند از منافع و فرصت ها به نام « منتقدان فصلی» در آیند! آنها در طول شکل گیری یک دولت با آن همرنگ می شوند، در سایه امتیازاتش می نشینند، «چندانکه در معده جای نفس نماند و بر سفره روزی کس» لقمه می چینند، در بالاترین سطح ممکن دست به تملق و چاپلوسی می زنند، به منتقدین خرده می گیرند که «چشم دیدن موفقیت های مشعشع را ندارند و سیاه نمایی می کنند»، هنگام افتتاح هر پروژه ای خودشان را به زور در صف اول جا می دهند تا در عکس ها و خبرها «دیده شوند»، اما در روزهای آخر که اطمینان حاصل می کنند دولت «رفتنی» است یکباره شجاع می شوند، طرفدار ملت و هوادار مردم، منتقد سینه چاک و بی پروای دولت! خُرده گیر بر هر تصمیمی که پیش تر گرفته شده و با جسارتی توام با وقاحت دست به «افشاگری» در خصوص مسائلی می زنند که روزی در آن سهیم بودند و با دوپینگ از منتقدین واقعی پیشی می گیرند. این «منتقدان فصلی» به هیچ چیزی اعتقاد ندارند جز پیدا کردن جا و صندلی در دولت بعدی که با آن همرنگ شوند، در سایه امتیازاتش بنشینند، از سفره اش بخورند و ...


حساب «منتقدان فصلی» را از روزنامه نگاران شجاع، فعالان بی مزد و منت محیط زیست و مدیرانی که علیرغم جذابیت پرکشش و وسوسه کننده میز و منصب و پاداش و حق مدیریت و سفر خارجی، در همه حال به آب و خاک این سرزمین و مردمش وفادار می مانند و دوشادوش آنان می ایستند جدا کنیم. «منتقدان فصلی» سازمان محیط زیست این روزها همه جا هستند.

منبع :سایت خبری سازمان حفاظت محیط زیست

انتهای پیام/

پربیننده‌ترین اخبار اجتماعی
اخبار روز اجتماعی
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
گوشتیران
رایتل
مادیران
triboon