پوشش‌های محلی جایگزین مناسبی برای لباس فرم دانش‌آموزان مناطق کشور
خبرگزاری تسنیم: ادارات آموزش وپرورش می‌توانند با توصیه به لباسهای هماهنگ بومی ومحلی درمدارس، پوشش های محلی را جایگزین لباسهای فرم کنند.لباسهای محلی نه تنها با روح قوانین،اسناد فرادستی و بویژه سند تحول بنیادین مخالفتی ندارد که در راستای آن است.
حجاب یکی از موضوعات پرچالش اجتماعی است که که از دیر باز پیرامون آن سخن رفته و می‌رود اما هنوز حاشیه آن پردامنه و متن آن مهجور و محل نظر و تاملات زیاد است.
گویا؛ حجاب با وجود دیرینه اجتماعی و بحث و بررسی‌های زیادی که در اطراف آن رفته و می‌رود به بایستگی به تحلیل در نیامده و ماهیت آن بخوبی بازشناسانده نشده است،
به نظرمی رسد این موضوع مهم مثل بسیاری از موضوعات اجتماعی دیگر با عدم مفاهمه ودرک دوسویه بین آمران، مروجان و جامعه مخاطب مواجه بوده است.
اگربگوییم ماهیت حجاب وچیستی وچرایی و چگونگی آن برای جامعه هدف روشن نشده و زمینه و حوزه پردامنه و مصداق آن به نیکی تبیین نشده ؛ سخنی به گزاف نگفته‌ایم.
در فهم بخشی ازجامعه هدف حجاب مانع زیبا پوشی، تنوع، رنگ ومدلهایی که برای بانوان وبویژه دختران می‌تواند مهم ویک نیازباشد ؛ نمایانده شده است.
ازسوی دیگر به گمانم برخی از کسانی که در حوزه عملیاتی به توسعه حجاب می اندیشند ضمن ضعف در باور وتوان اقناعی حجاب، ازجنبه های سلبی و قهری ترویج یا پیشگیری ؛ بیشتر سود می‌برند وازصدها زمینه ایجابی و مثبت کمتر بهره می‌برند.
ناگفته نماند که در حوزه تقنینی هم برای حجاب چارچوب معنی داری تعریف وبه صراحت برای حجاب ظرفیت سازی نشده است و مهمتر اینکه به زمینه های روانشناختی وبویژه مردم شناسی حجاب اندیشیده نشده وبه دارایی‌های موجود در رنگین کمان قومیت‌های ایران توجه نشده است واین فروکاهی نگاه موجب شده تا حجاب را با لباس فرم اشتباه بگیرند و جامعه بانوان وبویژه دختران را به لباس همسان وهمرنگ بخوانند!
لازم نیست و نباید در حوزه حجاب هرکسی اظهار نظر کند یا از سر دلسوزی برای حجاب طرح های فروکاهانه ای مطرح کند.
پرواضح است ؛ کسانی که به عنوان برنامه ساز ویا نیروی عملیاتی حجاب وارد این عرصه می شوند لاجرم باید ایمان قلبی،نگرش محیطی واداری خود را با دعوت خود گواه وقرین کنند تامحاسن این دعوت در مقابل معایب بسیار آن رنگ نبازد. در این مجال تامل در چند مسئله راخالی از لطف نیست:
نخست: تردیدی نیست که کسی ازسر عناد و وهن بد پوششی نمی‌کند و نمی توان با این برداشت و تحلیل به کسی انگ بی دینی زد و وی را از دایره دین وایمان خارج کرد.بنابراین باید مسایل محیطی وشخصیتی و فکری را در موضوع بد پوششی دخیل واز آن منظر به موضوع توجه نموده وچاره اندیشی و برای هرکدام متناسب با نیاز واقتضائات برنامه سازی کرد.
شایسته نیست همه کارهای فرهنگی متوجه بد پوششها شود ودختران خوش حجاب از حلقه کار فرهنگی اقناعی خارج ویا از ظرفیت الگویی دختران با حجاب برتر غفلت شود.
بهتر است برنامه ها با هدف حساس سازی برای مخاطبان خاص؛ اقناعی برای جامعه هدف متوسط و مدل سازی وتربیت الگو برای ظرفیت سازی تدوین شود.
دوم: بخش زیادی از بد پوششی ها حاصل برنامه های ماهواره ای ، تبلیغات محیطی و شو های لباس مربوط می شود ؛ پیداست برای پیشگیری از این مشکل باید ضمن توسعه مدلهای داخلی با شاخص‌های زیبایی، جذابیت، تنوع وگوناگونی،تناسب،رنگ و... به ترویج، تبلیغ وحمایت همت گماشت.
انتظار می رود وزارت اقتصاد، تعاون ، ارشاد وبویژه صدا وسیما با سازکارهای حمایت مالیاتی، سوبسید ، تبلیغات ودهها زمینه دیگر به توسعه وترویج لباس برند ایرانی در داخل وخارج کمک کنند.
سوم : ایران بدلیل بر خورداری از دهها قومیت از ظرفیت‌های مناسب توسعه حجاب اسلامی برخوردار است. قومیت هایی همچون ترکمن، بلوچ، کرمانج ، مازنی ،گیلگی ،کرد، لر و... دیر زمانی است که اصالت پوششی خود را که بر خوردار از محتوای فرهنگی است، حفظ کرده اند . مناسب است ضمن تعمیق، ترویج ، توسعه ، حمایت ،تولید وانبوه سازی ونمایش از این سنتها صیانت شود. این اقدام ضمن توسعه حجاب وپوشش اسلامی از مهجوریت پوشش اصیل ایرانی پیشگیری وصنعت پوشش بومی را احیا می کند.
چهارم: ادارات آموزش وپرورش می توانند با توصیه به لباس های هماهنگ بومی ومحلی درمدارس؛ پوشش های محلی را جایگزین لباسهای فرم نمایند.
تردیدی نیست که لباس های یکسان یا همان فرم موجب شده است تا دانش اموزان بویژه دختران ما از لباس های اصیل ومعنی گرایانه خود فاصله وبه پوشیدن لباسهای فرم کم کیفیت وتحمیلی ناگزیر شوند.
طرح توسعه لباسهای بومی ومحلی در مدارس همانگونه که در کتابهای درسی از آن سخن رفته وبه سیر تاریخی ان اشاره شده است؛ نه تنها با روح قوانین واسناد فرادستی وبویژه سند تحول بنیادین مخالفتی ندارد که در راستای آن است . درراهکار3-5 سندتحول بنیادین،طراحی وارایه الگوی لباس وپوشش مناسب ، متنوع ، زیبا واراسته مبتنی بر فرهنگ اسلامی – ایرانی برای مربیان ودانش اموزان پسر ودختر در راستای تقویت هویت اسلامی – ایرانی و...توصیه شده است.
پنجم: تهرانیزه شدن برنامه های ما در آموزش وپرورش (که در مجالی دیگر از ان سخن خواهم گفت) ،ارشاد اسلامی ،بویژه صدا وسیماو... موجب شده است تا همه چیز تهرانی ومتاثر از پایتخت نشینی شده وبسیاری از ظرفیت های فرهنگی درمناطق مختلف ایران اسلامی مغفول ومهجور بماند.
انتظار می رود دست اندر کاران ؛ حجاب را از تهران به مناطق نسخه نکنند؛ بلکه سرمایه ودارایی های فرهنگی ایرانی واسلامی را ازجای جای مناطق به تهران تزریق کنند
وسخن اخر ؛ هنوز هم معتقدم باز گشت به گذشته ومیراث غنی وقویم ایرانی می تواند علاج بسیار ی از گرفتاری های ناشی از ضعف هویت ایرانی اسلامی ما شود.
محمد ابراهیم محمدی
انتهای پیام/
