فریاد «الله یحمیکم» در میان شعله آتش و زوزه خمپاره؛ «بنیامین» بالاخره از محاصره آزاد شد + تصاویر

به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم به منطقه عملیاتی حلب، این روزها شمال سوریه محل بروز حوادث ریز و درشتی است که تمام عالم را متوجه خود کرده است، تمام ابرقدرتان دنیا جمع شده‌اند و منافع خود را در سوریه می‌جویند اما دلیرمردانی هستند که با نام مدافع حرم پای به عرصه رزم گذاشته و بی هیچ نام و نشانی شبانه‌روز در تکاپو هستند تا مردم مظلوم سوریه را از چنگال دژخیمان تروریست برهانند.

متن و تصاویر زیر گزارشی است مستند از آخرین عملیات رزمندگان مقاومت در شهر حلب سوریه که مطالعه می‌کنید:

عصر روز گذشته همه فرماندهان تیپ‌ها و گروهان‌ها به مقر فرماندهی عملیات حلب فراخوانده شدند، کسی که اهل جنگ و سنگر بوده باشد ناخودآگاه متوجه میشود که در چند روز آینده خبرهایی در راه است.

پس از قرائت دعا فرماندهان در اتاق فرماندهی جمع شده بودند و نقشه عملیات را بررسی می‌کردند و قرار شد تیم ما هم همراه با گروه پشتیبانی زودتر از سایر نیروها راهی منطقه عملیاتی شود تا هم جایی برای استقرار نیروها پیدا کنیم هم جایی برای مقر پشتیبانی در خط مقدم نبرد.

از سمت شهر حلب وارد حلب جدید شدیم، ساختمانهایی مرتفع با بیشتر از چهار پنج طبقه که عمدتا تازه ساز و محله‌های اعیانی‌نشین بودند. اوایل شهر همه چیز خوب بود ، هرچه جلوتر میرفتیم شهر تبدیل به مخروبه‌های شهر ارواح می‌شد. ساختمان‌های فروریخته، وسایل مردم که از خانه‌هایشان بیرون کشیده شده و دیوار فروریخته بر اثر اصابت گلوله‌های خمپاره.....

پس از انتخاب مقر موقت که توسط صاحبانشان در اختیارمان گذاشته شد، به سمت منطقه عملیاتی حرکت کردیم. بچه‌های رزمنده همه مسلح و آماده رزم با پیشانی بندهای «لبیک یا حسین» و «لبیک یا زینب» در پشت ماشینها نشسته بودند. از داخل شهر حلب که عبور می‌کردیم مردم دستهایشان را رو به سمت آسمان بلند می‌کردند و باصدای بلند برای پیروزی بچه‌ها فریاد می‌زدند (الله یحمیکم).

همه در مقرهای خودشان مسقر شده بودند، حالا دیگر نزدیک غروب شده بود و ما از چند کوچه و پس کوچه‌های تنگ که با سوراخ کردن دیواره بهم مرتبط شده بودند گذشتیم و وارد یک ساختمان شدیم: از پله‌ها شروع کردیم به بالا رفتن همه درزها و پنجره های رو به دشمن با پتوهای سیاه و ضخیم مسدود شده بود که جو سنگین و محیطی تاریک را بوجود آورده بود.

در طبقه پنجم ساختمان رو به دشمن به جایی رسیدیم بنام «دیدگاه»، چیزی به غیر از تاریکی نمی‌دیدیم و چندقدمی که جلو رفتیم دستی ما را هدایت کرد و روی صندلی نشستیم و تازه جلوی خود شکافی به شعاع ده سانت را دیدیم که آن را هم می‌گفتند مستقیم روبرویش ننشینید. از داخل شکاف منطقه دشمن جلوی چشممان دیده می‌شد، ساختمانهایی عمدتا یک طبقه و تک و توکی دو طبقه که روستایی بود بنام «بنیامین».

از اتاق دیدبانی که بیرون آمدیم رفتیم بالای پشت‌بام، بچه‌های اطلاعات و دیده‌بانی اینجا هم مستقر بودند از بالکن که وارد پشت‌بام می‌شدیم باید نشسته و به اصطلاح پامرغی می‌رفتیم، در دید مستقیم تک‌تیراندازهای دشمن بودیم. هرپنج دقیقه یکبار هم یک خمپاره سوت‌کشان از بالای سرمان می‌گذشت که دوتا از آنها هم در نزدیکی ما روی ساختمان کناری فرود آمد.

بعداز یک روز و یک شب بالاخره کار شروع شد، هجمه زیاد آتش دو طرف باعث وحشت در کل منطقه شده بود که بر اثر اصابت خمپاره‌های دست‌ساز دشمن (کپسول) ساختمان‌های زیادی ویران شد و همچنان ادامه داشت که بر اثر برخورد خمپاره آنها یکی از بچه‌های رزمنده در نزدیکی ما به شهادت رسید. با این حال و در زیر آتش سنگین دشمن رزمندگان مقاومت با برنامه‌ریزی دقیق فرماندهان به پیروزی رسیدند و کل منطقه بنیامین را با کمترین تلفات از دشمن بازپس گرفتند.

پس از گذشت سه چهار ساعت از آزادسازی بنیامین با طلوع خورشید سیل مراجعت مردم محلی به خانه‌هایشان آغاز شده بود، حال و هوای امروز با دیروز زمین تا آسمان متفاوت بود، دیگر از خمپاره و کپسول و موشک و توپ 23 خبری نبود، شلیک شادیانه هوایی کلاشینکوف بود که منطقه را پر کرده بود.

مردم فوج فوج وارد خانه‌هایشان می‌شدند و با رزمندگان خودشان جشن می‌گرفتند و به همدیگر تبریک می‌گفتند و خوراکی‌های نذری بین رزمندگان توزیع می‌کردند و آنهایی که شهید داده بودند با عکس شهدایشان آمده بودند در بین رزمندگان.

درصحبتی که با محلی‌های ساکن در منطقه داشتیم همه دعا می‌کردند و مال و اموالشان را به بچه‌های مقاومت می‌سپردند.

حالا دیگر بنیامین صاحبان اصلی خود را در دلش جای داده است و مردم این منطقه زیر سایه مدافعان حرم روزهای آرامی را پشت سر می‌گذارند.

انتهای پیام/.