روایت خاطرات دوبلور فوتبالیست‌ها و میتی‌کومان
اردشیر منظم را به دوبلورِ بسیاری از انیمیشن‌های کودکان می‌شناسند؛ او به تازه‌واردهای دوبله سفارش می‌کند که بیایید، علاقه داشته باشید اما بدانید حرفه‌ای نیست که بتواند به لحاظ اقتصادی، تأمین‌کننده باشد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اردشیر منظم را بیشتر به واسطه دوبله آثار کارتونی و حوزه کودکان می‌شناسیم، اما او گویندگی آثار دیگری به خصوص در حوزه پزشکی و سلامت را نیز در کارنامه دارد. منظم علاوه بر این در عرصه بازیگری نیز فعال بود در حالی که خودش می‌گوید علاقه‌ای به حضور در این عرصه ندارد و ترجیحش حضور در عرصه گویندگی است. از «فوتبالیست‌ها» تا «لوک‌خوش‌شانس» و «پسر شجاع»، «میتی‌کومان» و «شکرستان»، ده‌ها فیلم سینمایی و پویانمایی تلویزیونی از جمله «گربه سگ» در کارنامه کاری این هنرمند دیده می‌شود.
اردشیر منظم امروز میهمان شبکه خبر بود. او اعتقاد دارد در دوبله باید به دنبال یک تعریف، گشت؛ هیچ‌وقت به دنبالِ رُلِ کوچک و بزرگ نبوده‌ام به جایِ آن سعی کرده‌ام از یک رُلِ کوچک، رُلِ بزرگی بسازم. من به دوبله و کارهای صداسازی و خصوصاً گویندگی روی فیلم و رادیو علاقه زیادی داشتم. وقتی تست دادم پذیرفته شدم و چند سال یک مسیر طولانی را از شهرستان به تهران می‌آمدم و می‌رفتم. حدود سه سال بدون این که پولی دریافت کنم و یا حتی اسم من به‌عنوان گوینده مطرح شود، در اتاق‌های دوبله کارآموز بودم و حتی رل هم می‌گفتم. مثلاً در آن زمان داشتم در کارتون "سفرهای میتی‌کومان" جای یک "زنبه" بامزه حرف می‌زدم. پس از آن به کارهای دیگر دعوت شدم و با آقای کسمایی و آقای افشاریه کار کردم. آنها به من سرپرستی کار را یاد دادند.
او درباره خاطراتِ خودش تأکید دارد: من خیلی زود در دوبله به بخشِ پویانمایی و مجموعه‌های انیمیشنی رسیدم. از «میتی کومان» شروع کردم و آن‌وقت‌ها در حقیقت همین سگ (زنبه) و دیالوگ‌هایش طوری بود که مجبور بودم به آن حالت بدهم و مجبور می‌شدم از خودم جمله بسازم. اتفاقاتِ عجیب در آن راستا می‌افتاد که خیلی‌ها دوست داشتند آن زمان از پشتِ شیشه دوبله، «زنبه» را ببینند.
منظم با علاقه‌اش به دوبله انیمیشن و رادیو ادامه داد: من به بازیگری علاقه زیادی نداشتم و ندارم. از برنامه طنز آیتمی "نوروز 72" با آقای مهران مدیری، داریوش کاردان، حمید لولایی و ارژنگ امیرفضلی کارم را شروع کردم ولی علاقه زیادی به بازیگری نداشتم. توانایی بازی را داشتم و در کارهایی که بازی کردم نیز موفق بودم. آخرین باری که بازی کردم در یک مجموعه تلویزیونی به نام "ناخونک" بود که نقش بازی کردم و همه محو آن بودند. اصرار کردند کارهای دیگر هم بازی کنم ولی نپذیرفتم و فقط در همان یک آیتم بازی کردم. به گویندگی رادیو علاقه بیشتری دارم. دوست دارم مردم من را به‌عنوان گوینده رادیو بشناسند تا بازیگر.
وی افزود: دوست‌داشتنی‌های من رادیو و دوبله انیمیشن‌اند. به بخش مستند هم علاقه دارم که این روزها در شبکه سلامت دوبله می‌کنم. همیشه سعی‌ام بر این است که نگاه دقیق‌تری داشته باشم. مطمئناً بین رادیو و کارهای دوبله و بازیگری، کار رادیویی را بیشتر دوست دارم. چون رادیو خیلی دیدِ من را باز می‌کند به رویِ شخصیت‌هایی که می‌توانم آنها را رئال‌تر ارائه کنم. وقتی در انیمیشن صرفاً روی شخصیتی که برای من انتخاب می‌شود رویِ آن مانور می‌دهم در کار رادیویی می‌توانم موجودات و آدم‌های عجیب و غریبی را پیدا کنم. مثلاً در کار رادیویی «کوی نشاط» باورتان نمی‌شود در مدت کوتاهی برای باورپذیر کردن یک شخصیت، لنگه کفش، دمپایی و کمربند استفاده می‌کردیم. کارگردانی این حرف‌ها را بشنود متوجه می‌شود به یک جسم بی‌جان، شخصیت ببخشد.
این گوینده و دوبلور سفارشی برای تازه‌واردهای دوبله داشت و گفت: دوبله کار دلی است و خودم به خاطر دلم انتخاب کردم. اگر بخواهم برای تازه‌واردهای این عرصه، سفارش و توصیه‌ای داشته باشم می‌گویم بیایید، علاقه داشته باشند و کار را یاد بگیرند. هیچ‌وقت به عنوان حرفه از آن استفاده نکنند، چون به لحاظ اقتصادی نمی‌تواند تأمین‌کننده معیشت و مخارج زندگی باشد. دغدغه خیلی از گذشتگان ما بوده و حتی آخرین گفت‌وگویی با مرحوم جلال مقامی انجام دادم هم این چنین دغدغه‌ای داشتند.
منظم تأکید کرد: به نظرمن بهترین کار برای علاقمندان به این عرصه این است که طوری حرف بزنند که دیگران نتوانند حرف بزنند. خوب ببینند، خوب بشنوند و خوب بگویند. این موضوع در زندگی روزمره آنها نیز می‌تواند کاربرد علمی داشته باشد. آدم‌هایی که خوب حرف می‌زنند، می‌توانند آدم‌های موفق‌تری شوند. شما وقتی با قدرت و جسارت حرف می‌زنید بیشتر به حرف شما توجه می‌کنند. در زندگی اجتماعی‌تان سعی کنید خوب حرف بزنید.
او همچنین در پاسخ به این سؤال که خودتان صدای خودتان را دوست دارید، گفت: تمام کارهایی که انجام می‌دهم را دوست دارم. بارها به این نتیجه رسیدم صدای واقعی من صدای دیگری است. کافی است خودتان از کفِ دست به عنوان دیواره‌های صوتی استفاده کنید می‌تواند صدایتان را تحت پوشش قرار دهد و بعد متوجه می‌شوید که چه صدای خوبی دارید.
انتهای پیام/
