فاجعه زیست محیطی در تالاب هامون/ ۹۵ درصد پرندگان مهاجر مسیر‌شان را از تالاب تغییر داده‌اند
رئیس اداره حفاظت از محیط زیست زابل گفت: در پی دو دهه خشکسالی در سیستان، ۹۵ درصد از ۴۰۰ هزار پرنده‌ای که برای زمستان‌گذرانی از سیبری به منطقه سیستان مهاجرت می‌کردند مسیر خود را از تالاب هامون به عنوان بزرگترین دریاچه آب شیرین ایران تغییر داده‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، به نقل از روابط عمومی اداره‌کل حفاظت محیط زیست، مهدی امیری در خصوص وضعیت تالاب بین‌المللی هامون و گونه‌های جانوری و پرندگان مهاجر اظهار داشت: در پی دو دهه خشکسالی در سیستان، 95 درصد از 400 هزار پرنده‌ای که برای زمستان‌گذرانی از سیبری به منطقه سیستان مهاجرت می‌کردند مسیر خود را از تالاب هامون به عنوان بزرگترین دریاچه آب شیرین ایران تغییر داده‌اند.
رئیس اداره حفاظت از محیط زیست زابل افزود: تالاب بین‌المللی هامون یکی از مهمترین زیستگاه‌های پرندگان مهاجر آبزی، کنارآبزی و خشکی‌زی و پناهگاه بسیاری از گونه‌های نادر و در خطر انقراض محسوب می‌شود و این دریاچه مأمن مناسبی برای استقرار آشیانه و تولید مثل انواع مختلف پرندگان مهاجر و بومی بودن و علاوه بر این پستانداران بسیاری از پوشش گیاهی تالاب برای زیستن استفاده می‌کردند.
وی تصریح کرد: منطقه حفاظت شده هامون به علت قرار گرفتن در مرکز مناطق کویری و نیمه کویر کشور در حقیقت مامن زیست پرندگان مهاجر در شرق کشورمان محسوب می‌شود که پیش از این بسیاری از گونه‌های پرندگان با خاستگاه‌های متفاوت و گونه‌های زیادی از پرندگان در معرض خطر در این منطقه برای زمستان‌گذرانی و جوجه آوری مراجعه می‌کردند.
امیری ادامه داد: در زمان پرآبی 225 گونه از 49 تیره یعنی حدود نیمی از گونه‌های پرندگان شناسایی شده ایران در تالاب هامون و اطراف آن زیست می‌کنند که نزدیک به 80 درصد آنها مهاجرند و 99 گونه در منطقه زادآوری دارند.
رئیس اداره حفاظت از محیط زیست زابل با اشاره به گونه جانوران پستاندار تالاب هامون، عنوان کرد: از این پستانداران می‌توان به گراز وحشی، جبیر که شباهت زیادی به آهو دارد، روباه، شغال، گربه وحشی، خرگوش و تشی یا گربه تیغی با نام محلی «سیخور» اشاره کرد.
وی با اشاره به گونه‌های شاخص حوزه سیستان افزود: دراج با نام محلی «پور» از تیره ماکیان که زیستگاه این پرنده در علفزارها و حاشیه رودخانه‌هاست و این پرنده بومی حوزه سیستان است در تمام مناطق و در زمین‌های کشاورزی و تالاب هامون زیست می‌کند؛ این پرنده همه چیز خوار بوده اما بیشتر غذای این پرنده را بذر گیاه و حشرات تشکیل می‌دهد و از پرندگان گوشه‌گیر محسوب می‌شود که و بیشتر خود را لای انبوهی از گیاهان مخفی می‌کند.
امیری خاطرنشان کرد: از دیگر گونه‌های شاخص می‌توان به هوبره با نام محلی «طوقدری» از تیره هوبره که به صورت مهاجر زمستانه و یا بومی دیده می‌شود که در منطقه سیستان مردم بومی به آن «بمب انداز» نیز گفته می‌گویند؛ این پرنده در زمره پرندگان حمایت شده و در لیست قرمز IUCN به عنوان آسیپ‌پذیر طبقه‌بندی شده بودن و جمعیت آن در معرض خطر انقراض قرار دارد.
رئیس اداره حفاظت از محیط زیست زابل خاطرنشان کرد: از سایر پرندگانی که در سال‌های پرآبی به تالاب هامون مهاجرت می‌کنند می‌توان به «چنگر، اردک سرسبز، چنگر نوک سرخ، اردک نوک پهن، تنجه، پلیکان، باکلان و پرندگان شکاری حوزه سیستان، سنقر، دلیجه ، شاهین، جغد، کوک و عقاب» اشاره کرد.
وی افزود: از میان آنها گیلانشاه خالدار و درنای طناز شدیداً در معرض خطر انقراض, اردک سرسفید در معرض خطر انقراض, پلیکان خاکستری با نام محلی «کمو» در خطر انقراض، اردک مرمری یا خوتکا مرمری، شاه باز و عقاب خالدار بزرگ یا عقاب تالابی، فلامینگو آسیب‌پذیر بوده و 70 گونه نیاز به حفاظت جدی دارند که در صورت عدم حفاظت به زودی در لیست گونه‌های در معرض تهدید قرار می‌گیرند.
امیری تاکید کرد: متاسفانه به علت بی‌آبی و خشکسالی امسال مهاجرت بسیار کمی از پرندگان از جمله پلیکان، چنگر و هوبره به تعداد کم در این منطقه دیده شده و که این پرندگان نیز پس از توقفی کوتاه به‌سمت چاه نیمه و بند کمالخان پرواز کردند و از مهمترین علل عدم مهاجرت پرندگان می‌توان به عامل خشکسالی و خشکیدگی هامون، تردد وسایل نقلیه و تردد دام در منطقه اشاره کرد.
انتهای پیام/
