آیت الله آملی غنی‌ترین ادبیات را درباره فتنه تولید کرده است

یکم- یکی از بهترین راه ها برای قضاوت درباره یک سیستم، شناختن دشمنان و مخالفان آن است. درباره دستگاه قضایی این یکی از کارآمدترین روش ها برای آن است که بتوان به یک قضاوت منطقی و به دور از حب و بغض از کارنامه آن رسید. اگر در حدود 5 سال گذشته –که از ریاست آیت الله آملی بر دستگاه قضا می گذرد- حملات به این قوه را سنخ شناسی کنیم، کاملا روشن است که بخش مهم و بزرگی از این حملات از جانب ضد انقلاب خارج از کشور، کشورهای غربی و جریان فتنه در داخل ایران –که در واقع بازوی داخلی طرف خارجی است- صورت گرفته است. ادبیات سازی، برنامه‌ریزی، تقسیم کار، ایجاد پوشش های استدلالی، طراحی و اجرای پروژه‌های عملیات روانی و فضاسازی رسانه ای علیه قوه قضاییه در این مدت، تقریبا، همواره از سوی این جریان ها آغاز و بعد کسانی در داخل کشور آنها را تکرار یا بازنشر کرده اند. اتهام نقض حقوق بشر علیه ایران که در واقع معنایی جز تلاش برای هتک و هدم ارزش ها و اصول اسلامی در حوزه قضایی و حقوقی ندارد مهم ترین اتهامی است که در این مدت علیه دستگاه قضایی مطرح شده است. سرمنشا طرح این اتهام، امریکایی ها و صهیونیست ها با مشارکت فعال گروه هایی مانند منافقین بوده اند و اطلاعات موجود نشان می دهد شبکه ای بسیار گسترده و پیچیده برای این کار شکل گرفته است. در واقع همانطور که مقام های غربی گفته اند و در قطعنامه اخیر پارلمان اروپا هم آمد هدف از این حملات به قوه قضاییه آن است که ایران مجبور شود استانداردهای اسلامی و بومی خود در حوزه های حقوقی و قضایی را کنار بگذارد و به استانداردهای غربی در این باره –که ناکارآمدی آنها در همان جوامع ثابت شده- تن بدهد.

کسانی که در داخل کشور بحث حقوق بشر را مطرح کرده اند –عموما- حتی در حوزه ادبیات مصرفی خود هم به طرف های خارجی وابسته بوده اند و همواره به طور سیستماتیک و ارگانیک تلاش کرده اند صدای دستگاه قضایی در پاسخ به این اتهامات به گوش هیچ شنونده منصفی نرسد. در واقع می توان گفت در این مدت نوعی سانسور کاملا سازمان یافته بر مواضع دستگاه قضایی بویژه ادبیات تولید شده از سوی رییس آن اعمال شده است که در درجه اول نشان از هراس شدید طرف های خارجی و دنباله روهای آنها از عمق و تاثیر‌گذاری این مواضع دارد. تبدیل کردن حمله به قوه قضاییه به دستور کار شماره یک جریان معارض انقلاب اسلامی در این مدت به عنوان یک پروژه بسیار جدی پیگیری شده است به گونه ای که می توان گفت قوه قضاییه و شخص آیت الله آملی پس از رهبر معظم انقلاب اسلامی آماج بیشترین حملات، توهین ها و و جوسازی ها بوده اند. همانطور که گفته شد مطالعه مورد به مورد این حملات نشان می دهد که سرنخ مسئله در بیرون از کشور قرار دارد و آنها که در داخل با بهانه و بی بهانه به قوه قضاییه می تازند، پازل طرف خارجی را پر می کنند.
دوم- سوال اصلی این است که چرا چنین است؟ چرا پس از رهبر  عزیز و بصیر انقلاب اسلامی رییس دستگاه قضایی به عنوان مهم ترین تهدید علیه تفکر سازشکارانه و غربگرایانه در ایران شناسایی شده و هدف حمله سازمان یافته قرار گرفته است؟ این موضوعی است که تا کنون بسیار کم به آن پرداخته شده و در واقع می توان گفت آیت الله آملی از این حیث در موضع مظلومیت قرار دارد.
دو نکته مهم در اینجا هست:

نکته اول این است که بخش بزرگی از این حملات به سبب استقامت و مقاومتی است که دستگاه قضایی در مقابل جریان فتنه از خود نشان داده است. آنها که درگیر مدیریت پروژه فتنه به عنوان مهم ترین پروژه براندازانه غرب علیه ایران در سال های گذشته بوده اند می توانند شهادت بدهند که دستگاه قضایی و بویژه رییس آن چه نقش کلیدی در این امر حیاتی داشته و چگونه ضمن رعایت قانون و حفظ عدالت و انصاف، ضربات کاری بر پیکر جریان فتنه وارد آورده است که امروز به خوبی می دانیم در ارتباط با بد دل ترین دشمنان این کشور بوده، و در اصل اعتقادات دینی و امنیت اجتماعی و معیشتی مردم را هدف گرفته بوده است.

آیت الله آملی مهم ترین فردی است که پس از رهبر معظم انقلاب اسلامی در سطوح عالی کشور غنی ترین و به روز ترین ادبیات را درباره فتنه تولید کرده و به تبیین عمیق دیدگاه های رهبر معظم انقلاب اسلامی پرداخته است. در واقع می توان دید که فتنه گران خارجی و داخلی تا چه حد از اینکه رییس قوه قضاییه اجازه نمی دهد پرونده فتنه بسته شده و زمینه و فضا برای فتنه گری مجدد آنها فراهم شود عصبانی هستند. علاوه بر این، در صحنه عمل نیز این دستگاه قضایی بوده است که با کمک ضابطان خود بساط فتنه را جمع کرده و با علم به پس پشت طراحی های جدید فتنه گران جلوی برنامه خطرناکی را که برای آینده تدارک دیده اند گرفته است. دستگاه قضایی تا امروز در این حوزه هزینه بسیار فراوانی پرداخت کرده ولی هرگز وظیفه و تکلیف خود را به سبب دشواری کار و هزینه مند بودن آن بر زمین ننهاده است. روشن است که این مقدار ایستادگی در مقابل فتنه گرانی که تازه تصور می کنند می توانند از خواب زمستانی بیدار شوند و دوباره به جان اعتقادات، امنیت و معیشت مردم بیفتند، دستگاه قضایی و مسئولان آن را به هدف های اصلی ماشین جنگ روانی دشمن تبدیل کرده و آنها از هیچ فرصتی برای زیر سوال بردن مشروعیت و کارآمدی آن با توسل به بهانه های واهی خودداری نمی کنند.

نکته دوم جسارت و پافشاری است که دستگاه قضایی در برخورد با دانه درشت ها در حوزه مفاسد اقتصادی از خود نشان داده است. این نیز یکی از کلیدی ترین عوامل آغاز موج جدید حملات رسانه ای علیه آیت الله آملی لاریجانی است. مدت هاست برای افکار عمومی روشن شده که فریادهای آلوده از حلقوم های آلوده بیرون می آید و در قریب به اتفاق موارد آنها که به دفاع از مفسدان بر می خیزند کسانی هستند که از رسیدن نوبت خود بیمناکند. همین پرونده فساد 3000 میلیاردی را در نظر بگیرید. روز نخست که قوه قضاییه به این پرونده ورود کرد، اصحاب فتنه در داخل و خارج پوستین دفاع از مظلوم بر تن کردند و به دفاع از فساد در پوشش های گوناگون پرداختند. یک روز گفتند دستگاه قضایی ظرفیت لازم برای به فرجام رساندن این پرونده را ندارد. روز دیگر گفتند این پرونده در دستگاه قضایی ماست مالی و بایگانی خواهد شد. اما همین افراد وقتی با خبر اعدام متهم ردیف اول این پرونده مواجه شدند، در حالی که می شد دید آشکارا شوکه هستند، باز هم علم مخالفت برافراشتند و این بار سعی کردند به موضوع جنبه حقوق بشری بدهند! جالب است که تقریبا در همه موارد کسانی که به عملکرد دستگاه قضایی در این پرونده اعتراض کردند توامان دارای آلودگی های سیاسی و اقتصادی بودند و و می خواستند به هر قیمت ممکن روند برخورد با دانه درشت ها در دستگاه قضایی متوقف شود. محافظه کار کردن دستگاه قضایی در برخورد با آقازاده ها و دانه درشت ها و غارتگران بیت المال هدف اصلی این عملیات روانی وسیع بوده است تا شرایط به گونه ای رقم بخورد که قوه قضاییه حقوق مردم را با عافیت خود معامله نماید.

اما آنچه عملا رخ داده در مسیری کاملا متفاوت بوده است. دستگاه قضایی نشان داده است که توجهی به این فضاسازی ها ندارد و قصد دارد پاسخ هوچی گران را در عمل یعنی از طریق تشدید مبارزه با فساد اقتصادی بدهد و این فتنه گران سیاسی و اقتصادی را باز هم عصبانی تر کرده است به گونه ای که می بینیم در آغاز دور دوم ریاست آیت الله آملی به طور محسوسی از پنهان کاری و پرده پوشی دست برداشته اند و عیان و عریان می گویند که اعلان جنگ به دستگاه قضایی اولویت شماره یک آنهاست.این یادداشت فقط به این بهانه نوشته شد که گوشه ای از نیات اصلی هجمه کنندگان به قوه قضاییه و بهانه جویان علیه آن و آنها که آشکارا کینه آیت الله آملی و همکارانش را به دل گرفته اند تشریح شود و الا عملکرد رییس دستگاه قضا نشان داده است که تنها تاثیر پذیری آنها از این حملات یقین بیشتر به درستی راهی است که می روند و در نتیجه تلاش برای عمیق تر، جدی تر و همه جانبه تر کردن این مبارزه مقدس.

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.