خوزستان| طبیعت خوزستان در قلعه کوه‌های گل و گلاب بهبهان+تصاویر

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، خوزستان شهری پرآوازه‌ که به دلیل برخورداری از دریا، جلگه‌های حاصل‌‎خیز و به عنوان نقطه‌ای استراتژیک در شکل‌گیری تمدن‌ها نقش بی‌نظیری داشته است. آب و هوایی تابستانه در ایام پاییز و زمستان در مناطق جنوبی و آب و هوایی بهاره و بکر در ایام بهار و تابستان در مناطق شمالی سبب شده که  این استان  به نگینی درخشان در کشور تبدیل شود.

اغلب شهرهای خوزستان به دلیل منابع خدادادی و داشتن آب و هوایی مطبوع به عنوان پایتخت در تمدن‌های مختلف انتخاب می‌شدند به طوری که با کشفیات آثار تاریخی در جای جای این استان به قدمت هر نقطه و ساکنان آن منطقه می‌توان پی برد.

 یکی از شهرهای خوش آب و هوای این استان شهرستان بهبهان با نام قدیمی و آشنا اَرْجان یا اَرَجان است، باستان شناسان بر اساس کشفیات صورت گرفته قدمت این شهر را به هزاره دوم پیش از میلاد مسیح عنوان می‌کنند. در واقع با استناد به گور کشف شده از کتین هوتران فرزند پادشاه ایلامی که در هزاره‌دوم پیش از میلاد مسیح سلطنت می‌کرده همراه با جام ارجان و حلقه قدرت می‌توان به قدمت تاریخی شهر بهبهان پی برد.

برخی از مورخان معتقدند ساکنان اولیه این شهر، بهان (سیاه‌چادر) نشین بودند و چون خانه‌های خود در این مکان را از سنگ و گچ ساختند و در زمستان و تابستان آسایش بهتری در آنها نسبت به چادر داشتند پس آنجا را «به ‌بهان» یعنی بهتر از سیاه چادر نامیدند.

 بهبهان به دلیل اینکه مهد تمدن‌های مختلف به شمارمی‌رود آثار باستانی زیبا و شگفت‌آور بسیاری دارد که هر یک از آن‌ها روایت کننده دوره‌ای از تمدن چندین هزارساله این شهرستان دیرینه است. یکی از آثار باستانی شهرستان بهبهان که نام پر آوازه‌ای را در این شهرستان تاریخی به خود اختصاص داده است مناطق قلعه گلو است، در واقع قلعه گلو نام کوهی بوده که دیواره‌های مرتفع و صعب‌العبور آن موجب شده بود تا این نام متفاوت بر کوه گذاشته شود.

دو کوهی که یکی با نام گل و دیگری با نام گلاب است و در زبان محلی هر دو را با هم قلعه گلو می‌نامند که اهالی لیراوی آن را مرکز حکومت لیراوی کوه به رهبری امیر لیرو می‌دانند . این دو کوه با دره‌ای از هم جدا شده است در ابتدای ورود به دره با دیواری بسیار قدیمی برخورد می‌کنیم که به گفته اهالی منطقه دروازه پیروز نام دارد.

این دروازه از چنان استحکامی برخوردار است که اگر فرد و یا افرادی می‌‍‌توانستند از آن عبور کنند آنها را پیروز می نامیدند. بعد از گذر از دروازه پیروز به اشکفت‌هایی می‌رسیم که در دامنه کوه قلعه گل و گلاب قرار دارند، در واقع این اشکفتها محل زندگی ساکنین آن منطقه به شمار می‌آمدند.

کوه قلعه گل تنها یک راه ورودی دارد که آن‌ هم نسبت به سایر ورودی‌های قلعه‌هایی که در کشور وجود دارد؛ متفاوت است. این راه طوری ساخته شده است که دو نفر شانه به شانه قادر به گذر از آن نیست. در میانه این راه که یک سمت آن دیواره کوه و سمت دیگر مشرف به رودخانه زهره است اولین دروازه نگهبانی قرار دارد.

دروازه به صورتی ساخته شده که فرد باید از میان آن عبور کند و پس از عبور از این دروازه و طی مسافتی صدمتری به ورودی اصلی قلعه می رسد. این ورودی دارای ساختمان بزرگی است که باز هم برای ورود باید از میان آن عبور کرد و  با عبور از این ساختمان در بلندای کوه قلعه گل قرار می‌گیرید.

قلعه گلو یا همان قلعه گل و گلاب یکی از قلعه‌های تاریخی بوده که در میان پنج روستای شله زار یک و دو ، گنجیگون ، چم بستون یا چم بستان و قلعه دز قرار دارد. نزدیک ترین روستا به قلعه گل و گلاب ( قلعه گلو) روستای چم بستون است که از بالای قلعه این روستای سرسبز و خرم را می‌توان مشاهده کرد.

نام این قلعه برای بسیاری از شهروندان این خطه سرسبز و مفرح آشناست زیرا اتفاقات تاریخی بی‌شماری در این قلعه به وقوع پیوسته است اما به دلیل بی‌نام و نشان ماندن از معرفی افرادی کمی هستند که موقعیت این قلعه را دیده و بازدید کرده باشند.

انتهای پیام/ش