فلسفه وجوب روزه در کلام اهل بیت (ع)
اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در بیاناتی به فلسفه روزه‌داری اشاره کردند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، ماه مبارک رمضان طبق فرمایش رسول گرامی اسلام (ص) برترین ماه در میان ماه‌های سال است و آنقدر از جایگاه والایی برخوردار است که از آن با عنوان ماه مهمانی الهی توأم با رحمت، برکت و مغرفت یاد کرده‌اند. «روزه ماه رمضان» نیز از جمله آداب و اعمال اصلی این ماه شریف محسوب می‌شود که در پرتو آن، آدمی به سوی تقوا کشیده می‌شود و تقوا همان مسأله مهمی است که خداوند در آیات بسیاری از قرآن کریم بر اهمیت آن تأکید کرده و حتی خداوند در همان ابتدای قرآن، این کتاب را هدایتی برای متقین خوانده است.
بیشتر بخوانید:
در ادامه به احادیثی از ائمه اطهار (ع) درباره فلسفه روزه‌داری در ماه مبارک رمضان اشاره می‌شود:
ـ امام رضا (ع) در حدیثی می‌فرماید:
«انما امروا بالصوم لکی یعرفوا الم الجوع و العطش فیستدلوا علی فقر الاخر»؛
مردم به انجام روزه امر شدند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگی آخرت را بیابند.
منبع: وسائل الشیعه، ج 4، ص 4، ح 5 / علل الشرایع، ص 10
============
ـ امیرالمومنین (ع) در حکمت 252 نهج البلاغه می‌فرماید:
«فَرَضَ اللّهُ ... الصِّیامَ ابتِلاءً لإخلاصِ الخَلقِ»؛
خداوند ... روزه را براى آزمودن اخلاص بندگان واجب کرد.
===========
ـ همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید:
«إنَّما فَرَضَ اللَّهُ عزّ وجلّ الصِّیامَ لِیَستَوِیَ بِهِ الغَنِیُّ وَالفَقیرُ وذلِکَ أنَّ الغَنِیَّ لَم یَکُن لِیَجِدَ مَسَّ الجوعِ فَیَرحَمَ الفَقیرَ لِأَنَّ الغَنِیَّ کُلَّما أرادَ شَیئاً قَدَرَ عَلَیهِ فَأَرادَ اللَّهُ عزّ وجلّ أن یُسَوِّیَ بَینَ خَلقِهِ وأن یُذیقَ الغَنِیَّ مَسَّ الجوعِ وَالأَلَمِ لِیَرِقَّ عَلَى الضَّعیفِ فَیَرحَمَ الجائِعَ»؛
خداوند عزّوجل روزه را براى برابر شدن ثروتمند و بینوا واجب کرد، براى این که ثروتمند، هیچگاه گرسنگى را نمىچشید تا به بینوا رحم کند؛ زیرا ثروتمند، هرگاه چیزى را اراده کند، به آن دست مىیابد. پس خداوند عزّوجل خواست تا میان بندگانش تساوى برقرار کند و به ثروتمند مزه گرسنگى و رنج را بچشاند، تا او بر ضعیف دلرحمى کند و بر گرسنه رحم کند.
منبع: من لا یحضره الفقیه: ج 2 ص 73 ح 1766
انتهای پیام/
