سالانه ۲ تا ۱۲ میلیون؛ رقم قرارداد ستارگان تکواندو!

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مهلا مؤمن زاده نوجوان 17 ساله البرزی تکواندوکاری است که موفق به کسب مدال نقره مسابقات قهرمانی جهان در منچستر شد و توانست بعد از کیمیا علیزاده دومین بانوی تکواندو کار ایرانی دارنده مدال در مسابقات جهانی لقب بگیرد.

مهلا مومن‌زاده رسیدن به مدال المپیک را هدف پیش روی خود قرار داده است و برای رسیدن به چنین جایگاهی سخت تلاش می کند. شنیدن حرف‌های مهلا مومن‌زاده بعد از بازگشت از مسابقات خالی از لطف نیست.

در پایان این گفت‌وگو مهلا مومن‌زاده به صورت افتخاری خبرنگار خبرگزاری فارس شد و از سوی خبرگزاری فارس از وی تجلیل به عمل آمد.

متن گفت‌و گو با این نوجوان ورزشکار را در ادامه بخوانید:

 خودتون رو کامل معرفی کنید. چند سال دارید و تکواندو را از چه سنی شروع کردید؟

مومن‌زاده:متولد شهریور ماه سال 81 هستم. 17 سال دارم. 11 سال است که در رشته تکواندو فعالیت می‌کنم. از 6 تا 12 سالگی افتخار شاگردی خانم صبا معصومی را داشتم که متاسفانه ایشان از دنیا رفتند و این از آن پس با استاد معصومی تمرینات خودم را ادامه دادم.

قبل از من برادر بزرگترم در رشته تکواندو فعالیت می‌کرد که باعث شد من هم به این رشته علاقه‌مند شوم. البته برادرم بعد از مدتی مسیر ورزشی خود را تغییر داد و در رشته دیگری مشغول شد.

 ورزش حرفه‌ای مشکلی برای تحصیل شما و حضور در مدرسه ایجاد نکرد؟

مومن‌زاده:از اول سعی داشتم هر دو را با هم پیش ببرم اما وقتی که وارد اردوهای تیم ملی شدم دیگر امکان مدرسه رفتن را نداشتم. گاهی سه یا چهارماه بدون وقفه در اردو بودیم و این امر موجب شد که با همکاری آموزش و پرورش درس‌هایم را خودم بخوانم و فقط در امتحانات شرکت کنم.

 چه مدال‌ها و افتخاراتی در این مدت کسب کرده‌اید؟

مومن‌زاده:از 11 سالگی وارد اردوی تیم ملی تکواندو نونهالان شدم. در اولین دوره مسابقات جهانی نونهالان موفق به کسب مدال طلا شدم.

در قدم بعدی مسابقات آسیایی چین تایپه را پشت سر گذاشتم که در این مرحله نیز مدال طلا را از آن خود کردم و فنی‌ترین بازیکن نیز معرفی شدم.

در مسابقات جهانی نونهالان 2015 کره طلا گرفتم. در مسابقات تورنمنت 2016 ترکیه طلا گرفتم. در مسابقات آسیایی نوجوانان 2017 مدال نقره را کسب کردم و در المپیک نوجوان که در سال 2018 برگزار شد با ناداوری از کسب مدال محروم شدم. از سال 2014 هر سال در مسابقات بین‌المللی شرکت داشته‌ام.

 در رابطه با مسابقات جهانی اخیر توضیح دهید. سطح مسابقات چطور بود و اینکه پیش‌بینی می‌کردید چه مقامی به دست بیاورید؟

مومن‌زاده:اولین دوره مسابقات جهانی بزرگسالان بود که شرکت کردم و پیش از این تجربه این چنینی نداشتم. حریف اولم اهل قزاقستان بود. حریف دوم هم از انگلیس بود که میزبانی مسابقات را به عهده داشتند. تقابل سوم و چهارم من نیز با ورزشکارانی از کشورهای روسیه و کرواسی بودند که توانستم بازی خوبی مقابل آن ها ارائه کنم. در مبارزه چهارم 20 بر 9 عقب بودم اما تلاش کردم جبران کنم و در نهایت موفق شدم 30 بر 20 پیروز شوم.

بازی ما قبل آخرم با ورزشکار چینی بود. این تکواندوکار موفق شده بود همه ورزشکاران کشورمان را در دو جام فجر و جام ریاست فدراسیون‌ها شکست دهد و خیلی دوست داشتم که مقابل او به پیروزی برسم و طلسم شکست بچه‌های تکواندو کشورمان را مقابل این ورزشکار چینی بشکنم.

 مباره با افراد با سابقه در رده بزرگسالان برایتان سخت نبود؟

مومن‌زاده:نه! می دانستم قرعه سختی در پیش دارم. با توجه به اینکه اولین دوره حضورم در مسابقات بزرگسالان بود رنکینگ خوبی نداشتم و می‌دانستم به قرعه سختی می‌خورم. هرگز پیش از مسابقه به اسم و عناوین حریفانم توجه نمی‌کردم. تنها به برد فکر می‌کردم. در ابتدا واکنش‌ها طوری بود که کسی من را جدی نمی‌گرفت ولی هر مسابقه که پیروز می‌شدم توجه‌ها بیشتر جلب شد.

 در مسابقه فینال عملکرد شما نسبت به بازی‌های گذشته تغییر کرد. به نظر می‌رسید خسته هستید یا به مدال نقره قانع شده‌اید. این بازی دفاعی و با احتیاط در اثر ضعف جسمانی بود یا از نظر روحی و فکری آماده نبودید یا اسم و رسم رقیبتان روی مبارزه شما اثر گذاشت؟

مومن‌زاده:حریف مبارزه فینال از کشور کره بود که تجربه زیادی داشت و حدود 10 سال از من بزرگتر بود. قانون مسابقات این بود که بازی‌های فینال روز بعد از بازی نیمه نهایی برگزار شود. بدنم بعد از انجام مسابقات قبلی خسته بود و متاسفانه برای بازی فینال ریکاوری نشدم و در روز فینال در پاهایم احساس خستگی و سنگینی داشتم. در حالی که حریفم به خاطر رنکینگ خوبش یک دور استراحت خورد و روز قبل فینال اصلا مبارزه‌ای نداشت. این خستگی باعث شد در بازی فینال سرحال نباشم.

 الگوی ورزش شما چه کسی است؟ مبارزه چه کسی را دوست دارید و از آن الگو گرفته اید؟

مومن زاده:کیمیا علیزاده الگوی ورزشی من است و خوشحالم که از من به عنوان کیمیای دوم اسم برده می شود. از نظر فنی هم از مبارزه آقایان هادی ساعی و یوسف کرمی الگو گرفته‌ام. در میان تکواندوکاران خارجی هم از بازی «دای هون لی» و «جی جونز» خوشم می آید.

 آیا حضور روانشناس ورزشی در اردوی تیم ملی کمکی به شما و اعضای تیم ملی کرد؟ این موضوع چقدر می تواند برای آمادگی روحی بچه های تیم ملی مفید باشد؟

مومن زاده:تعداد روزهایی که روانشناس در اردو بود کم بود اما روزهایی که بودند خیلی روحیه بهتری داشتیم. مشکلی که وجود داشت روانشناس تیم ملی آقا بودند و به صورت گروهی با بچه ها مشاوره داشتند و محدودیت هایی برای حضور ایشان وجود داشت در حالی که ایشان در تیم ملی مردان حضور جدی تر و موثرتری داشتند و در تمرینات حضور می یافتند و به راحتی به اعضای تیم ملی مشاوره های فردی هم می دادند. البته من از نظر روحی آماده بودم اما در کل حضور مشاور ورزشی را برای آمادگی روحی اعضای تیم مفید می دانم.

 چه مشکلاتی در مسیر آمادگی برای مسابقات داشتید؟ امکانات تیم ملی مناسب بود؟

مومن‌زاده:تمرینات و اردوهای خوبی را پشت سر گذاشتیم. خوابگاه و تغذیه اردوها مناسب بود و مشکلی وجود نداشت. اما خب می توانم به عدم حضور پزشک فیزیوتراپ یا یک ماساژور در تیم ملی اشاره کنم که در ریکاوری اعضای تیم ملی تأثیرگذار بود.

داستان کم کردن وزن برایم خاطره سخت و جالبی بود. قرار بود در وزن سه مباررزه کنم اما با تصمیم مربی ها مقرر شد در وزن یک مسابقه بدهم در حالیکه برای وزن سه هم اضافه وزن داشتم.

خیلی سعی کردم وزنم ایده آل شود اما در یک مقطعی کاهش وزن متوقف شد و به عبارتی بدنم قفل کرد. نا‌امید شده بودم اما با روحیه دادن و مشاوره مربی ام باز هم تلاش کردم. خیلی سخت بود ولی بالاخره خودم را به وزن مناسب رساندم.

در قالب گلایه می توانم بگویم در یک موردی که در حقم ناداوری شده بود انتظار می‌رفت وزیر ورزش حمایت بیشتری انجام می‌داد! در مسابقات المپیک نوجوانان در آرژانتین شخص وزیر ورزش آقای سلطانی‌فر و رئیس کمیته المپیک آقای صالحی‌امیری در سالن مسابقات حضور داشتند و در مقابل دیدگان مسؤولان کشورمان در حق من ناداوری شد و من انتظار داشتم پیگیری بهتری صورت گیرد و احقاق حق شود. البته اعتراض هایی صورت گرفت اما نتیجه تغییر نکرد. در موارد اینچنینی باید حمایت بهتر و جدی تری از ورزشکاران کشورمان صورت گیرد.

 شما بعد از مسابقه فینال و کسب عنوان نایب قهرمانی، مدال خودتان را به دایی شهیدتان شهید «عباس غیاثوند» تقدیم کردید. در آن فضای پر هیجان و در حالی که هنوز در محل برگزاری مسابقات بودید چه شد که بیاد «شهید غیاثوند» افتادید؟

مومن‌زاده: دایی من شهید «عباس غیاثوند» بیش از 20 سال است که شهید شده است و من او را ندیده‌ام اما همواره محبتی در قلب من نسبت به او و تصویر او وجود داشته است. من بارها سر مزار ایشان رفته‌ام و حس بسیار خوب و دلنشینی از حضور در کنار مزار او داشته‌ام.

قبل از اعزام به بازی‌ها مادر یکی از شهدا برای بدرقه‌ام آمد و بسیار برایم دعا کرد و من همان زمان نیت کردم که اگر مدالی کسب کنم آن را به یک شهید تقدیم کنم و این بود که مدالم را به شهید غیاثوند تقدیم کردم.

قبل از اعزام به منچستر هم کنار مزار شهیدی که در خانه تکواندو آرمیده بود جمع شدیم، از حضور این شهید گمنام انرژی گرفتم تا من نیز برای کشورم بجنگم.

 آیا در لیگ تکواندو هم بازی می‌کنید؟ قراردادهای تکواندوکاران در تیم‌های لیگ به چه شکل است؟

مومن‌زاده: در تیم لوازم خانگی کن بازی می کنم. در مقاطع نونهالان و نوجوانان که اصلا قرارداد مالی وجود ندارد و هیچ مبلغی به ورزشکار پرداخت نمی شود. در بازه سنی بزرگسالان هم قرارداد ها از سالانه 2 میلیون تا 12 میلیون در سال است و این مبالغ بسیار ناامیدکننده است و در مقابل رشته هایی مانند فوتبال به هیچ عنوان قابل قبول نیست. اغلب توجه مسؤولان در کشور ما به رشته های همچون فوتبال است.

 در رابطه با بازی ها و شرایط «یلدا ولی نژاد» هم اتاقی تان در سفر انگلیس بگویید؟ چرا ایشان موفق به کسب مدال نشد؟

مومن زاده:او بسیار صادقانه و مستمر تمرین کرده بود و شرایط خوبی داشت. در ابتدا تصور کردیم قرعه آسانی برای یلدا افتاده است. اما رقیب برزیلی او خیلی قوی بود و در ابتدا یلدا عقب افتاد و نتوانست عقب افتادگی خود را جبران کند و بازی اول را واگذار کرد. به نظرم این عقب افتادن در ابتدای بازی، قدری تمرکز او را بهم زد.

 به نظر شما چرا قهرمان های ورزشی ما بعد از یک دور درخشش دچار افت می شوند و ما نمی‌توانیم از ظرفیت قهرمان های ورزشی مان برای کسب چند مدال متوالی در المپیک یا مسابقات جهانی استفاده کنیم؟

مومن زاده:تعداد مسابقات جهانی ما بسیار کم است. تکواندو برای رقبای خارجی ما به یک بازی تبدیل شده است و مکرر در مسابقات مختلف شرکت می‌کنند و تجربه کسب می‌کنند و در میادین ظرفیت ها و توانمندی هایشان را افزایش می دهند در حالی که در کشور ما حضور در مسابقات جهانی کمتر است و با این شرایط حفظ آمادگی بلند مدت دشوارتر می شود و ورزشکار از شرایط مسابقه خارج می شود یا حضورش در مسابقات با استرس زیادی همراه است. دغدغه های مالی هم می تواند بخشی از مشکلات ورزشکاران ما باشد.

 هدف شما برای آینده ورزشی تان چیست؟

مومن زاده:با توجه به اینکه مسابقات جهانی اخیر جزو مسابقات انتخابی المپیک محسوب می شود موفق شدم 73 امتیاز المپیک را کسب کنم. و اگر در مسابقات آینده هم امتیاز مناسبی کسب کنم آرزو دارم در المپیک حاضر شوم و آنجا هم بتوانم افتخار آفرینی کنم.

 چقدر در روز تمرین دارید؟

مومن زاده:در مواقعی که در اردو هستیم حدود 5 ساعت. در روزهای عادی حدود 3 ساعت در باشگاه تمرین دارم و اگر باشگاه به هر دلیل تعطیل باشد در پارک تمرین های هوازی انجام می دهم.

مهلا مومن زاده نایب قهرمان تکواندو جهان خبرنگار افتخاری خبرگزاری فارس شد.

 قصد ادامه تحصیل و ورود به دانشگاه را دارید؟ به چه رشته ای علاقه دارید؟

مومن زاده:بله قصد دارم ادامه تحصیل دهم و رشته تربیت بدنی را انتخاب کنم. البته با توجه به شرایط تمریناتم دبیران مدرسه همکاری خوبی با من داشته اند و امیدوارم بیش از گذشته کمک کنند تا بتوانم عقب ماندگی های خود راجبران کنم و در امتحانات پایان سال نتایج خوبی بدست آورم.

تجلیل از مهلا مومن زاده در دفتر خبرگزاری فارس در استان البرز

 اگر در پایان مطلبی دارید بفرمایید.

مومن زاده:از همه افرادی که برایم زحمت کشیدند تشکر می‌کنم. به ویژه از خانواده ام که همواره در کنار من بودند و حمایت کردند. از مربیان عزیزم به ویژه خانم کومرانی و خانم مظلومی تشکر ویژه دارم. از مسؤولان تیم لوازم خانگی کن هم تقدیر و تشکر دارم. و همچنین از شما به خاطر ترتیب دادن این گفت و گو سپاسگزارم.

 ما هم برای شما آرزوی موفقیت روز افزون و حضور در مدارج بالاتر را داریم.

منبع:فارس

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها