نماد غرور ملی ایرانیان را پاس بدارید
۲۰ فروردین در تقویم رسمی کشور به عنوان روز ملی فناوری هسته‌ای نام‌گذاری شده؛ روزی که اگرچه پس از امضای برجام به مناسبتی تشریفاتی تبدیل شده، اما فرصتی برای بازخوانی دستاوردهایی است که طی چندین دهه به نماد غرور ملی ایرانیان تبدیل شد.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، 20 فروردین در تقویم رسمی کشور به عنوان روز ملی فناوری هسته‌ای نام‌گذاری شده است؛ روزی که اگرچه پس از امضای برجام و کاسته شدن از سرعت رو به رشد دستاوردهای هسته‌ای کشور به مناسبتی تشریفاتی تبدیل شده، اما فرصت مناسبی برای بازخوانی دستاوردهایی است که طی چندین دهه به رغم سنگ اندازی‌های دشمنان، به نمادی برای غرور ملی ایرانیان تبدیل شد.
ایران در زمان رژیم پهلوی مدتی به دنبال یک برنامه اتمی نمایشی و وابسته به غرب بود و این روند تا زمان شکل‌گیری انقلاب اسلامی ادامه داشت. روندی که به رغم هزینه کرد میلیاردها دلار سرمایه، هیچ دستاورد مشهودی نداشت و تنها در سطح برنامه‌های آزمایشگاهی و دانشگاهی دنبال می‌شد. با پیروزی انقلاب، اگرچه جمهوری اسلامی ایران تا سال‌ها به واسطه حضور در یک جنگ تمام عیار نتوانست روی توسعه برنامه هسته‌ای خود تمرکز کند، اما با پایان یافتن جنگ، ایران که به دنبال بازسازی و سازندگی کشور بود، توسعه فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای خود را با دو دستور کار مهم از سر گرفت. بر این اساس جمهوری اسلامی با علم به سنگ اندازی‌های دشمنان در این مسیر، رسماً اعلام کرد که سیاست بهره گیری صلح آمیز از انرژی هسته‌ای سرلوحه کارش است و تأکید اصلی مقامات کشورمان در تمامی این دوره‌ها بهره‌گیری از توانمندی‌های بومی متخصصان کشور بود.
بر اساس همین اتکا به توان داخلی بود که دانشمندان ایرانی پس از مدتی تحقیق روی پروژه‌ها توانستند با بهره گیری از توان داخلی به تکنولوژی غنی سازی اورانیوم دست پیدا کنند و این آغاز حرکت قطار هسته‌ای ایران بود. درست کمی بعد از این اتفاق، دانشمندان کشورمان به رغم تمامی دشمنی‌ها که هدفش توقف این قطار بود، موفق شدند به تولید چرخه کامل سوخت هسته‌ای در مقیاس آزمایشگاهی دست پیدا کنند؛ اتفاقی که باعث شد ایران به باشگاه هسته‌ای جهان بپیوندد و جزو معدود کشورهایی باشد که این تکنولوژی را در اختیار دارد. اما همزمان با این اقدامات، برنامه توسعه رآکتور آب سنگین اراک ادامه پیدا کرد و ایران توانست در این رآکتور آب سنگین تولید کند، اگرچه در ادامه این رآکتور بر اساس برجام فعالیتش متوقف شد اما جمهوری اسلامی ایران پیگیر این موضوع است که در آینده نزدیک رآکتوری جدیدتر با قابلیت‌هایی بالاتر در این مرکز نصب کند.
علاوه بر این باید گفت که ایران توانسته در این مدت مقادیر زیادی محصول آب سنگین به کشورهای خارجی بفروشد و روندی تجاری به برنامه صلح آمیز هسته‌ای خود بدهد. یکی دیگر از نکات مهم برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران، تولید انبوه اورانیوم غنی شده در داخل کشور بود، این در حالی است که پیش از انقلاب رژیم پهلوی برای خرید این اورانیوم مجبور بود به کشورهای بیگانه التماس کند. شاید نقطه عطف برنامه هسته‌ای ایران را بتوان دستیابی کشورمان به تکنولوژی ساخت ماشین‌های سانتریفیوژ و تشکیل زنجیره‌های غنی سازی دانست که در داخل کشور صورت گرفت و متعاقب این اقدام ماشین‌های پیشرفتهIR8 که سرعت غنی‌سازی بسیار بالاتری نسبت به نسل فعلی فعال دارد، در داخل کشور تولید شد. در کنار اینها باید ساخت صفحات سوخت، تولید رادیوداروها، به کارگیری انرژی هسته‌ای در پروژه‌های کشاورزی و پزشکی را به دستاوردهای هسته‌ای کشور اضافه کرد. حال با جمع بندی تمامی این دستاوردها باید بار دیگر بر این نکته تصریح کرد که تمام این فناوری‌ها به دستان توانمند متخصصان داخلی تولید شده و شاید بخش کوچکی از این تکنولوژی‌ها واردات از کشورهای خارجی باشد که آن هم بدون شک تحت نظر و کنترل دانشمندان کشورمان صورت گرفته است، از این رو باید گفت که اگرچه این روزها بنا به مصلحت جاری کشور، بخش مهمی از برنامه صلح آمیز هسته‌ای کشورمان متوقف شده، اما دانشمندان کشورمان به رغم تمامی تحریم‌ها توانسته‌اند به سقف دانش هسته‌ای دست پیدا کنند و ایران را به عنوان یکی از ابرقدرت‌ها در به کارگیری صلح آمیز دانش هسته‌ای در سطح جهانی معرفی کنند.
برنامه هسته‌ای ایران به کجا می‌رود؟
حال واقعیت آن است که به رغم اجرای برجام و توقف بخش‌های مهمی از برنامه صلح آمیز هسته‌ای کشورمان، اما تحقیق و مطالعه روی این برنامه همچنان توسط دانشمندان کشورمان ادامه دارد. روندی که بر اساس بند «غروب برجام» به ایران اجازه می‌دهد که فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای خود را پس از گذشت 10 سال و اعتماد سازی برای جامعه جهانی، همچون کشورهای دیگر از سر بگیرد. همین اتفاق باعث شده که «امریکایی‌های بدعهد» با دست به دست شدن دولت میان دموکرات‌ها و جمهوریخواهان زیر توافق بزنند و دونالد ترامپ سخن از دائمی شدن محدودیت‌های هسته‌ای برای ایران به میان بیاورد؛ اتفاقی که بسیاری آن را تهدید کننده اصلی برجام و بر هم زننده این توافق می‌دانند.
البته در این خصوص باید گفت که جمهوری اسلامی با اتکا به دانشمندان خود در برابر عهدشکنی غربی‌ها در توافق برجام چندان دست بسته نخواهد بود. چراکه به دلیل بومی بودن دانش هسته‌ای، جمهوری اسلامی قادر است تنها در عرض 48 ساعت غنی سازی اورانیوم را از سر بگیرد و به سطح غنی سازی دلخواه خود برسد. همچنین پیش بینی‌ها حکایت از آن دارد که ایران این قابلیت را دارد که در عرض چندماه به شرایط پیش از امضای برجام برسد.
این موضوع باعث وحشت اروپاییها شده و آنان با درک دقیقی که از توانمندی‌های ایران دارند، می‌دانند که بازگشت ایران هسته‌ای برابر با پنبه شدن تمام سرمایه گذاری‌های سیاسی و اقتصای آنان در ایران است. شاید همین وحشت باعث شده که ژرارد آرو، سفیر فرانسه در امریکا از واشنگتن به عنوان تهدید کننده اصلی توافق برجام بخواهد که برنامه‌های خود را برای مقابله با ایران در صورتی که این کشور غنی‌سازی اورانیوم را از سر بگیرد، اعلام کند. ژرارد آرو در یک پیام توئیتری نوشت «کسی که قصد دارد برجام را از بین ببرد در ابتدا باید به ما بگوید اگر ایران غنی‌سازی اورانیوم را از سر بگیرد چه کار خواهد کرد. من در مورد اینکه چطور می‌توان برجام را نابود کرد و اینکه اروپاییها در این بحران چه مسئولیتی دارند، مطالب بسیاری خوانده‌ام اما کلمه‌ای در مورد اوضاع پس از برجام وجود ندارد. »
علاوه بر این همین وحشت اروپاییها باعث شده که امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه و آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان در فاصله کوتاهی از یکدیگر در ماه آوریل به واشنگتن سفر کنند و از ترامپ بخواهند که دست از ماجراجویی علیه برجام بردارد.
لزوم یک پاسداشت
حال نگاهی به تمامی این فعل و انفعالات نشان می‌دهد که بومی شدن فناوری هسته‌ای در ایران نه تنها نیازهای کشور در این حوزه را مرتفع می‌کند، بلکه به عاملی بازدارنده در عرصه سیاسی کشور تبدیل شده است. اتفاقی که لزوم پاسداشت بیش از پیش روز ملی فناوری هسته‌ای را جهت ارتقای روحیه دانشمندان هسته‌ای و عزت عمومی کشور گوشزد می‌کند.
منبع: جوان
انتهای پیام/
