اینجا همه از دل و جان برای سید‌الشهدا(ع) عزاداری می‌کنند؛ ‌هیئتی با ‌میدان‌داری نوجوانان + فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، ساعت 6 عصر است از خانه بیرون زدم تا به هیئت ملحق شوم، بیرق‌های محرم و پرچم‌های مشکی و سرخ رنگ، با اسم اباعبدالله الحسین(ع) به چشم می‌خورد، بر سر درب هر خانه‌ای یک پرچم کوچک محرمی نسب شده است، بعضی خانه‌ها چوبی را با پارچه‌های سبز و مشکی و گاهی چراغ برافراشته‌اند و یک عَلَم چوبی که نماد پرچم ابوالفضل عباس(ع) است را روی پشت بام خود قرار داده‌اند.

بچه‌های محل همان‌ها که سن و سالی هم ندارند برای خود موکب کوچکی دست و پا کرده‌اند، از اول محرم هر روز عصر، گوشه کوچه با کلمن کوچک و لیوان‌های یکبار مصرف، شربت آبلیمو می‌دهند و یک ضبط کوچک هم برای پخش مداحی کنار خود دارند. از این موکب‌های کوچک با عشق‌ کودکانه در کوچه پس کوچه‌های شهرمان زیاد به چشم می‌خورد.

بوی اسپند و آش نذری کوچه را برداشته است، اصلا انگار مردم شهر تمام سال منتظر این ماه بودند تا هرکس به زعم خود به امام حسین(ع) عرض ادبی کند. سوار تاکسی می‌شوم آقای راننده مشکی پوشیده و پرچم کوچک محرمی جلوی ماشین خود نصب کرده و حتی به خانمی که از ماشین پیاده شد و محکم درب تاکسی را به هم کوفت، چیزی نمی‌گوید. این روزها مردم حواسشان بیشتر جمع رفتار و حرف زدنشان است. 

 در مرکز شهر نسیم خنکی ریسه‌های مشکی بالا سر خیابان را تکان می‌دهد، دور و برم را که نگاه می‌کنم، شهر حال و هوای محرم را به خود گرفته است. به هیئت می‌رسم، هیئتی که نوجوانان کم سن و سال با چنان اشتیاقی همه چیز را در دست خود گرفته‌اند، یکی ذغال را آماده کرده و دیگری بدو بدو اسپند می‌آورد، آن یکی از مهمان‌های اباعبدالله با چای خوش عطر روضه پذیرایی می‌کند و پسری که 11 ساله به نظر می‌رسد با چشمان خود نگاه نگاه می‌کند که مبادا چیزی کم و و کسر باشد.

هر کس که آمده به این هیئت، از خودجوشی و خلوص نیت این نوجوانان حظ می‌برد، نگاه آدم‌ها به این نوجوانان مکتب حسینی از روی افتخار است... چقدر خوب میهمان‌نوازی بلدند، چقدر خوب همه چیز را ترتیب داده‌اند، مداحی، سینه‌زنی، بوی گلاب و اسپند، چایی روضه و جفت کردن کفش‌های میهمانان امام حسین(ع) و هر چیزی که حس امنیت و آرامش دهد. 

این نوجوانان خادمی و خدمت را یاد گرفته‌اند، هرکس در مکتب حسینی قدم بگذارد مثل امام حسین(ع) مردانگی می‌کند. در این هیئت جمع و جور که صفر تا صد آن با نوجوانان 11 تا 17 ساله است همه حس خوشایند دارند، کمک، همدلی، بزرگواری، تواضع، احترام و هر آنچه نیاز یک زندگی انسانی است همه در اینجا درس است.

.

انتهای پیام/7540/.