فیلمنوشت/ صفرتاصد کاوشگران فضایی ایران با مأموریت ارسال کپسول‌های زیستی به فضا
طبق اعلام سازمان فضایی ایران، نخستین پرتاب کپسول زیستی را در ایام پیشرو در سال ۱۴۰۲ خواهیم داشت.کاوشگرهای فضایی که این کپسول‌های زیستی را به فضا پرتاب می‌کنند چه ویژگی‌های دارند و سابقه کاوشگران فضایی ایران در ارسال کپسول‌های زیستی چیست؟
به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، حسن سالاریه؛ رئیس سازمان فضایی ایران اخیراً از پرتاب نخستین کپسول زیستی ایران در سال جاری خبر داده و گفته بود: "زیست فضا" در دستور کار ما قرار دارد.
فعالیت فضایی ایران در حوزه پرتاب کپسول‌های زیستی در دو دولت حسن روحانی دچار توقف کامل شده بود که در دولت سیزدهم با پیگیری‌های انجام شده، نخستین پرتاب کپسول زیستی در ایام پیشرو در سال 1402 را خواهیم داشت.
کاوشگرهای فضایی که این کپسول‌های زیستی را به فضا پرتاب می‌کنند چه ویژگی‌‌هایی دارند؟
کاوِشگر فضایی یا فضاکاو به یک مأموریت فضایی گفته می‌شود که طی آن یک فضاپیمای رباتیک به منظور اکتشاف علمی فضا، از چاه گرانشی زمین گریخته و به فضای نزدیک ماه یا فضاهای میان‌سیاره‌ای و میان‌ستاره‌ای وارد شود.
پژوهشکده سامانه‌هاى فضانوردى متولی اصلی انجام تحقیقات زیست فضایی در کشور به شمار می‌رفت و محققان این مرکز در قالب چهار گروه پژوهشی فعالیت می‌کردند و عمده‌ترین تلاش‌هاى این محققان، بر توسعه زیرساخت‌هاى علمی و فناورانه لازم براى حضور فعال فضانوردان ایرانی در فضا متمرکز شده بود.
دستاورد این فعالیت‌ها تاکنون، آزمایش 8 کاوشگر فضایی شد که در سال‌هاى 1385 تا 1392 به فضا پرتاب شده‌اند.
کاوشگر 1 با مأموریت "تحقیقاتی" و در کلاس A در سال 1385 به فضا پرتاب شد و 10 کیلومتر از سطح زمین ارتفاع گرفت. دلیل ناتمام ماندن این مأموریت، اشکال ایجاد شده در اتصال بین محموله و حامل بود.
کاوشگر 2 با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس B در سال 1387 پرتاب شد و 40 تا 55 کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. محموله کاوشگر 2، بلافاصله بعد از پرتاب به ارسال داده و تصویر پرداخت و پس از رسیدن به ارتفاع اوج، با عملکرد مطلوب سامانه‌های کاهش سرعت و چترهای بازیابی، به سلامت به زمین بازگشت.
کاوشگر 3 با مأموریت اعزام نخستین موجودات زنده از ایران به فضا (موش، لاک‌پشت و کرم) و در کلاس B در سال 1388 به فضا پرتاب شد و 40 تا 55 کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. این کاوشگر توانست محفظه زیستی حامل موجودات زنده کوچک و پنج رده مختلف از سلول‌های بنیادی و سوماتیک را با خود به فضا ببرد.
کاوشگر 4 با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس C در سال 1389 به فضا پرتاب شد و 135 کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. این محموله آزمایشی بدون موجود زنده به همراه کاوشگر تا لایه‌های فوقانی جو، در ارتفاع حدود 135 کیلومتری بالا رفت و پس از حدود 15 دقیقه با عملکرد مناسب سامانه بازیابی به زمین بازگشت.
کاوشگر 5 با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس C در سال 1390 به فضا پرتاب شد و 120 کیلومتر از از سطح زمین فاصله گرفت. در 16 شهریور ماه 1390 برای نخستین بار در ایران کاوشگر حامل یک موجود زنده انسان‌نما توسط یک پرتابگر حاوی سوخت جامد به فضا ارسال شد.
کاوشگر 6 با مأموریت تحقیقاتی و در کلاس C در سال 1391 به فضا پرتاب شد و 120 کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. این کاوشگر که از مجموعه‌هایی همچون پشتیبانی حیات، رهگیری، بازیابی و تله‌متری تشکیل شده بود، در 18 شهریور 1391 مورد آزمایش پرتابی قرار گرفت.
کاوشگر پیشگام با مأموریت اعزام نخستین میمون فضانورد به فضا و در کلاس C در سال 1391 به فضا پرتاب شد و 120 کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. در نهم بهمن ماه 1391 کاوشگر پیشگام توانست به کمک یک پرتابگر سوخت جامد، سرنشین خود را که میمونی به نام آفتاب از نژاد «رزوس» بود، تا ارتفاع 120 کیلومتری سطح زمین حمل کند.
کاوشگر پژوهش با مأموریت اعزام دومین میمون فضانورد به فضا و در کلاس D در سال 1392 به فضا پرتاب شد و 120 کیلومتر از سطح زمین فاصله گرفت. «کاوشگر پژوهش» حامل میمونی به نام "فرگام" از نژاد رزوس نر بود که توسط ایران به فضا پرتاب شد.
انتهای پیام/
